... και γενικά οι εφημερίδες πάντα υπήρχαν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν ας λέει ότι θέλει το web.
Οι πηγές :
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_20/02/2011_433405 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_20/02/2011_433442
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100072_20/02/2011_433401
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100040_20/02/2011_433408
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100041_20/02/2011_433407
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100048_20/02/2011_433400
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100046_20/02/2011_433402
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100045_20/02/2011_433403
Hμερομηνία δημοσίευσης: 20-02-11
Τα πλεονεκτήματα έγιναν μειονεκτήματα
Πώς η πρόταση συγχώνευσης Εθνικής - Alpha Bank και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ανέδειξαν τις αδυναμίες της κυβέρνησης
Του Βασιλη Ζηρα
Σε διάστημα οκτώ ημερών, δύο χαρτιά με τα οποία η κυβέρνηση προσδοκούσε να βελτιώσει το κλίμα των αγορών έναντι της Ελλάδος κινδυνεύουν να καούν. Πρώτον, συγχώνευση της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha Bank προσκρούει μέχρι στιγμής τουλάχιστον στην άρνηση της διοίκησης Κωστόπουλου να δεχθεί την πρόταση Ράπανου - Ταμβακάκη. Δεύτερον, το μεγάλο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, εξαιτίας των χειρισμών της κυβέρνησης, κινδυνεύει να ναυαγήσει και να βάλει σε ακόμη πιο επώδυνες περιπέτειες τη χώρα. Σε ό, τι αφορά το πρώτο, κυβερνητικά στελέχη θεωρούν ότι η υπόθεση της συγχώνευσης Εθνικής - Alpha δεν τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής. Εκτιμούν ότι η διοίκηση της Alpha Bank θα επανεξετάσει τη στάση της, πιθανώς και με την αρωγή μιας καλύτερης προσφοράς από την Εθνική. Αλλιώς, θα πρέπει να εξηγήσει πειστικά στους μετόχους της, ενδεχομένως σε μια γενική συνέλευση, τους λόγους για τους οποίους απέρριψε την πρόταση. Και το μόνο πειστικό επιχείρημα που μπορεί να επικαλεστεί, υποστηρίζουν, είναι η ύπαρξη μιας άλλης καλύτερης πρότασης. Και αυτό το ενδεχόμενο είναι εξίσου θετικό, λένε οι ίδιες κυβερνητικές πηγές, διότι όποιο κι αν είναι το πρώτο deal είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα, γεγονός που θα βελτιώσει το κλίμα, θα ενισχύσει τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και θα διευκολύνει την επιστροφή των ελληνικών τραπεζών στην αγορά για άντληση ρευστότητας.
Αποκρατικοποιήσεις
Σε ό, τι αφορά το θέμα των αποκρατικοποιήσεων, η κυβέρνηση αναζητεί διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο μόνη της περιήλθε εξαιτίας των χειρισμών της, διαπραγματευόμενη με την τρόικα την αναδρομική προσαρμογή του Μνημονίου στα όσα ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί δήλωσαν, τελώντας σε κατάσταση πανικού και άτακτης οπισθοχώρησης. Οτι δηλαδή τα 50 δισ. ευρώ δεν είναι δεσμευτικός στόχος του Μνημονίου.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, την περασμένη Τετάρτη, το υπουργείο Οικονομικών πρότεινε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μια αλλαγή στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο και στο σημείο όπου γινόταν αναφορά στα 50 δισ. ευρώ των αποκρατικοποιήσεων. Στο κείμενο που είχε συμφωνηθεί με την τρόικα την «αποφράδα» Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου αναφερόταν ότι η κυβέρνηση δεσμευόταν να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων ύψους «τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ», εκ των οποίων τα 15 δισ. ευρώ τη διετία 2011 - 2012 και τα υπόλοιπα 35 δισ. έως το 2015. Η νέα πρόταση της ελληνικής πλευράς αναφέρεται σε αποκρατικοποιήσεις ύψους 15 δισ. ευρώ την τριετία 2011 - 2013 (αντί της διετίας) και απαλείφονται τα 50 δισ. ευρώ ως συνολικός στόχος.
Στις διαπραγματεύσεις για την αλλαγή του Μνημονίου υπήρξε προσωπική εμπλοκή και του πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, που είχε συνομιλία με τον γενικό διευθυντή του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος Καν, ενώ ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου συνομίλησε με τον επίτροπο για τις Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις κ. Ολι Ρεν.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, και έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εμφανίζεται θετικό στις αλλαγές που προτείνει η ελληνική πλευρά, ενώ η Κομισιόν διατυπώνει κάποιες επιφυλάξεις, αναμένοντας το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται σε πολιτικό επίπεδο. Το επικαιροποιημένο Μνημόνιο πρόκειται να εγκριθεί από το Κολέγιο των Επιτρόπων την Τετάρτη και θα δοθεί στη δημοσιότητα την Πέμπτη.
Οποιοδήποτε κι αν είναι η τελική διατύπωση στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων, στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες επικρατεί έντονη ανησυχία, καθώς εκτιμάται ότι στην πιο κρίσιμη καμπή του προγράμματος η κυβέρνηση έδειξε να οπισθοχωρεί. Το γεγονός αυτό ήρθε να προστεθεί σε άλλες δομικές αδυναμίες, όπως είναι η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των υπουργείων που έχουν ως αποτέλεσμα μεγάλες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, η άρνηση υπουργών και η ανικανότητα της δημόσιας διοίκησης να εφαρμόσουν διατάξεις του Μνημονίου. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο κατά την οποία στην Ευρώπη πρόκειται να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις για τον μηχανισμό διάσωσης και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Ετσι, θεωρείται βέβαιο ότι η τρόικα θα εντείνει τις πιέσεις για αποτελεσματικότερη εφαρμογή του προγράμματος.
Μια υποβάθμιση με σημασία
Την ώρα που στην Ελλάδα ο τραπεζικός κλάδος επιχειρεί να αντεπεξέλθει στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες με συνένωση δυνάμεων, στη Γερμανία εκφράζεται ανησυχία για το πλήγμα που μπορεί να επιφέρουν στην ισχυρή οικονομία της χώρας οι αδύναμες τράπεζες. Την Παρασκευή, αίσθηση προκάλεσε η υποβάθμιση 248 τίτλων μειωμένης εξασφάλισης 24 γερμανικών τραπεζών, αξίας 24 δισ. ευρώ, από τον οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody's. Η υποβάθμιση, κατά 2,5 βαθμίδες κατά μέσον όρο, προκάλεσε αύξηση του κόστους ασφάλισης του χρέους των γερμανικών τραπεζών και έρχεται ως αποτέλεσμα τροποποίησης σχετικού νόμου, που προσέφερε στους κατόχους των εν λόγω ομολόγων ένα είδος κρατικής εξασφάλισης. Πλέον, θα καλούνται να αναλάβουν μέρος του κόστους διάσωσης κάποιας τράπεζας, ώστε να μην πέφτει το βάρος μόνο στους φορολογουμένους. Ο νέος νόμος ανασυγκρότησης των τραπεζών δίνει στις ρυθμιστικές αρχές τη δυνατότητα να μεταφέρουν το ενεργητικό και παθητικό μιας τράπεζας που καταρρέει, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να διαγράψει τα χρέη της χωρίς να την εξωθήσει σε πτώχευση. Η Ιρλανδία επίσης ανάγκασε πρόσφατα τους κατόχους ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης της Anglo Irish Bank να αναλάβουν μέρος του κόστους διάσωσης της τράπεζας, καθώς της πώλησαν τους τίτλους που είχαν στην κατοχή τους με «κούρεμα» 80%. Οπως το έθεσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της Αρχής χρηματοοικονομικής εποπτείας της Νορβηγίας Μπιορν Σκόγκσταντ Ααμο, «οι κάτοχοι ομολόγων θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να υποστούν ζημίες»...
Κυβέρνηση σε Συμπληγάδες
Αντιπαραθέσεις υπουργών και αντιστάσεις βουλευτών, «κόπωση» και αδυναμία έναντι συντεχνιών
Εν μέσω Συμπληγάδων καλείται να πορευτεί ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος διανύει μία από τις πλέον κρίσιμες καμπές της έως τώρα θητείας του. Η κυβέρνηση, όπως έδειξε το τελευταίο δεκαήμερο, πάσχει από εμφανές έλλειμμα συντονισμού με τις ορατές και υπόγειες αντιπαραθέσεις μεταξύ υπουργών να κυριαρχούν. Παραλλήλως, παρατηρείται αδυναμία αποτελεσματικού ελέγχου της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, όπου καταγράφονται ισχυρές αντιστάσεις βουλευτών στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που επιτάσσει το Μνημόνιο. Από την άλλη πλευρά, η κρίση που προκάλεσε στις σχέσεις της κυβέρνησης με την τρόικα η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου εξακολουθεί να υφίσταται. Στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ επικρατεί έντονος προβληματισμός για το ότι η κυβέρνηση εμφανίζει σημάδια «κόπωσης» και έχει απολέσει τη μεταρρυθμιστική της δυναμική, καθώς και ότι εμφανίζεται αδύναμη απέναντι στις συντεχνίες και τα κινήματα «ανυπακοής». Επιπλέον, πρόσθετη περιπλοκή συνιστά η πορεία των διεργασιών στους κόλπους της Ε.Ε. για τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης. Κυβερνητικά στελέχη εκφράζουν φόβους ότι ο συμβιβασμός μεταξύ της Γερμανίας και των λοιπών κρατών-μελών, εάν τελικώς επιτευχθεί, θα έχει χαρακτήρα «ελάχιστου κοινού παρονομαστή», με συνέπεια να μην αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά η κρίση χρέους της Ελλάδας.
Ο πρωθυπουργός φέρεται έντονα προβληματισμένος. Συνεργάτες του επιμένουν πως δεν είναι στις προθέσεις του η προκήρυξη πρόωρων εκλογών, αλλά δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να αναθεωρήσει τη στάση του, εάν υπάρξουν απρόβλεπτες εξελίξεις.
«Βόμβα» Στρος-Καν για Ελλάδα
Tης Κατερινας Σωκου
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτό αποκαλύπτει ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν σε ντοκιμαντέρ του γαλλικού καναλιού Canal+ που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα.
Ερωτώμενο από την «Κ», το ΔΝΤ απάντησε ότι δεν σχολιάζει προσωπικές συζητήσεις του επικεφαλής του. Στο πλαίσιο όμως της παραγωγής του γαλλικού τηλεοπτικού δικτύου, το οποίο συνθέτει το προφίλ του Γάλλου πολιτικού ακολουθώντας τον από την κουζίνα του σπιτιού του στην Ουάσιγκτον μέχρι τις επίσημες επισκέψεις του στο Μέγαρο Μαξίμου, ο κ. Στρος-Καν αναφέρει ο ίδιος την πληροφορία, υπογραμμίζοντας μάλιστα την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο κ. Παπανδρέου.
Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προσφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμβαση του Ταμείου σε μία χώρα της Ευρωζώνης. Η εκτίμηση του Γάλλου πολιτικού επιβεβαιώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Δεκεμβρίου 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα στους ομολόγους του, για να εισπράξει την κατηγορηματική τους άρνηση. Αντ’ αυτού, του ζήτησαν διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών.
Οι δημόσιες δηλώσεις του κ. Παπανδρέου στο περιθώριο της συνόδου ήταν σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος. Οπως τόνισε στις Βρυξέλλες, δεν ετίθετο ζήτημα προσφυγής στο ΔΝΤ. Μία ημέρα πριν, ο διεθνής οργανισμός επίσης το είχε διαψεύσει. Οπως είχε δηλώσει ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής Τζον Λίπσκι, «θα μπορούσαμε να εμπλακούμε μόνο κατόπιν αιτήματος των ευρωπαϊκών αρχών, και εννοείται των ελληνικών αρχών. Εχει συμβεί αυτό; Οχι». Ο κ. Λίπσκι έλεγε την αλήθεια: Δεν υπήρχε ακόμη επίσημο αίτημα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συζητήθηκε η προσφυγή στο ΔΝΤ μεταξύ των δύο ανδρών.
Εξάλλου, όσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αποφάσιζαν να βοηθήσουν την Ελλάδα, ο κ. Παπανδρέου επανήλθε στην ιδέα του ΔΝΤ, αυτή τη φορά υπό τη μορφή απειλής: Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, προειδοποίησε δημοσίως τους ηγέτες της Ε. Ε. ότι αν δεν συμφωνήσουν σε ένα πακέτο στήριξης προς τη χώρα, θα καταφύγει στον διεθνή οργανισμό. Είχε προηγηθεί η οδυνηρή εμπειρία του Νταβός, όπου ο κ. Παπανδρέου βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανησυχία παραγόντων των αγορών, δεχόμενος καταιγισμό ερωτήσεων για το αν θα κηρύξει στάση πληρωμών και πότε θα ζητήσει διεθνή βοήθεια.
Η πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός εξέταζε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ από την αρχή, ουσιαστικά, της κυβερνητικής του θητείας, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Γιατί δεν αναζήτησε πρώτα μία λύση εντός της Ε. E.; Και αν είχε αντιληφθεί τόσο νωρίς τη δεινή κατάσταση της χώρας, πώς εξηγείται η απροθυμία του να λάβει μέτρα δραστικής περιστολής του δημοσιονομικού ελλείμματος τους μήνες που ακολούθησαν, ώστε να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο; Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση, υπό το κράτος της ανησυχίας για το πολιτικό κόστος των ιδιωτικοποιήσεων που συμφώνησε με την τρόικα, επιλέγει να επιτεθεί στο «ύφος» των εκπροσώπων της, η απάντηση φαντάζει εύκολη...
Το ντοκιμαντέρ του Canal+ αναμένεται να ταράξει το πολιτικό σκηνικό και στη Γαλλία, καθώς ο κ. Στρος-Καν προχωρεί σε αποκαλύψεις και για τον πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Ενόψει προεδρικών εκλογών, ο Σοσιαλιστής επικεφαλής του ΔΝΤ προβάλλει ως ο ισχυρότερος αντίπαλος του κ. Σαρκοζί. Ο κ. Στρος-Καν φέρεται να σχεδιάζει την επιστροφή στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας μέσω… Ελλάδας, δρέποντας τις δάφνες της διάσωσης των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης. Οσο για τον κ. Σαρκοζί, δεν σκοπεύει να αφήσει το μονοπώλιο της διάσωσης του ευρώ στο ΔΝΤ και τον πολιτικό του αντίπαλο. Υπό αυτό το πρίσμα μπορεί να ερμηνευθεί η προσέγγισή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο για την προστασία της Ευρωζώνης.
Σε κρίσιμο σταυροδρόμι η κυβέρνηση Παπανδρέου
Με τραυματισμένη τη δημόσια εικόνα της, καλείται να διαχειριστεί καίρια ζητήματα
Του Κ. Π. Παπαδιοχου
Μία από τις πλέον κρίσιμες καμπές της έως τώρα θητείας του διανύει ο πρωθυπουργός, που καλείται να διαχειριστεί πολλαπλά κρίσιμα μέτωπα εντός και εκτός της χώρας. Ο κ. Γ. Παπανδρέου διαπιστώνει αίφνης ότι η εικόνα της κυβέρνησης έχει επιδεινωθεί δραματικά, οι σχέσεις της Αθήνας με την τρόικα δοκιμάζονται μετά τους ατυχείς χειρισμούς σε σχέση με την προοπτική αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, ενώ η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα τέλη Μαρτίου, την οποία θεωρούσε «σωσίβιο» για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της χώρας, μπορεί να αποδειχθεί κατώτερη των προσδοκιών.
Στο εσωτερικό είναι πλέον εμφανές ότι η κυβέρνηση πάσχει από έλλειμμα συντονισμού, με τις ορατές και υπόγειες αντιπαραθέσεις μεταξύ υπουργών να κυριαρχούν, ενώ ομολογείται αδυναμία αποτελεσματικού ελέγχου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου καταγράφονται ισχυρές αντιστάσεις στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών τις οποίες επιτάσσει το Μνημόνιο.
Οι ατυχείς χειρισμοί με την εγκύκλιο του κ. Γ. Ντόλιου για τους ημιυπαίθριους και την απόσυρση της διάταξης του υπουργείου Οικονομικών που επέτρεπε σε δικηγορικές εταιρείες να ιδρύουν παραρτήματα σε όλη τη χώρα αποτελούν απλά την κορυφή του παγόβουνου. Στο κυβερνητικό επιτελείο αναγνωρίζεται πως απουσιάζει ένα συντονιστικό κέντρο που θα είχε την ευθύνη «κεντρικής» διαχείρισης και ελέγχου των επιμέρους κυβερνητικών δράσεων. Η Ομάδα Πολιτικού Σχεδιασμού που είχε συγκροτήσει παράλληλα με τον ανασχηματισμό του Σεπτεμβρίου ο κ. Γ. Παπανδρέου, με τη συμμετοχή των κ.κ. Γ. Ραγκούση, Γ. Παπακωνσταντίνου, Π. Γερουλάνου, Δ. Δρούτσα και Ρεγγίνας Βάρτζελη, έχει ουσιαστικά πάψει να λειτουργεί μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αφορμή αποτέλεσε η επιλογή του πρωθυπουργού η ομάδα να μην έχει πλήρη ενημέρωση για τις επιλογές του οικονομικού επιτελείου, ενώ τα αρνητικά αποτελέσματα της απουσίας της έγιναν ορατά με τους ατυχέστατους χειρισμούς που οδήγησαν στη δεινή επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης στην υπόθεση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.
Επί της ουσίας, πέραν του κ. Γ. Παπανδρέου, μόνο σημείο αναφοράς στο κυβερνητικό σχήμα αποτελεί πλέον η κ. Ρεγγίνα Βάρτζελη, που όμως τοποθετήθηκε γενική γραμματέας του πρωθυπουργικού γραφείου με εντελώς διαφορετικές αρμοδιότητες. Η έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού οδηγεί παράλληλα και σε φαινόμενα «αυτονόμησης» υπουργών. Κατά πολλούς, εκεί οφείλεται η σύγκρουση των κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και Χ. Καστανίδη για τα ποινικά μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, η έλλειψη συνεννόησης μεταξύ της κ. Τίνας Μπιρμπίλη και του κ. Γ. Ντόλιου για τους ημιυπαίθριους, αλλά και η υπόγεια σύγκρουση μεταξύ των κ. Γ. Ραγκούση και Χρ. Παπουτσή για την αντιμετώπιση των λαθρομεταναστών της Υπατίας. Τέλος, σε «ναρκοπέδιο» για τα μέλη της κυβέρνησης έχει μετατραπεί και η Βουλή, λόγω των «αντάρτικων» που εκδηλώνονται με μεγάλη συχνότητα από μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, τα οποία αντιδρούν σε πτυχές του Μνημονίου.
Βαριά «σύννεφα» όμως καλύπτουν και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, εξέλιξη που εξηγεί την επιλογή του πρωθυπουργού να επισκεφθεί αύριο το Βερολίνο, προκειμένου να συναντηθεί με την κ. Αγκελα Μέρκελ. Στο Μέγαρο Μαξίμου εκφράζονται ειδικότερα φόβοι ότι η επιμονή της Γερμανίας για την διαμόρφωση Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας θα συναντά μέχρι τέλους την ισχυρή αντίσταση πολλών κρατών-μελών, με αποτέλεσμα η σύνοδος κορυφής της Ε. Ε. να οδηγηθεί είτε σε πλήρες αδιέξοδο είτε σε ένα συμβιβασμό «χαμηλής πτήσης». Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι πολύ πιθανό ο Μόνιμος Μηχανισμός Στήριξης να μην έχει επαρκή χρηματοδότηση, ώστε να διασφαλιστεί η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. Επίσης, στο πρωθυπουργικό επιτελείο ουδείς πλέον αποκλείει το ενδεχόμενο η διαφαινόμενη επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου των 110 δισ. ευρώ από την Ε. Ε. και το ΔΝΤ να συνοδευτεί από ευθεία πίεση για αποτελεσματικότερη και ταχύτερη εφαρμογή του Μνημονίου.
Εξ άλλου το κλίμα για την κυβέρνηση στις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ έχει επιβαρυνθεί ιδιαίτερα, και όχι μόνο λόγω της σύγκρουσης που προκάλεσε η ανακοίνωση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων. Οι δανειστές μας φέρονται να εκτιμούν πως η κυβέρνηση εμφανίζει σημάδια «κόπωσης» και έχει απολέσει τη μεταρρυθμιστική της δυναμική, ενώ εμφανίζεται αδύναμη απέναντι στις συντεχνίες.
Οχι αποφάσεις «εν θερμώ»
Πλήρη επίγνωση για τα πολλαπλά πλήγματα που έχει δεχθεί η κυβερνητική εικόνα και για τις υφιστάμενες δυσλειτουργίες φέρεται να έχει ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, αλλά -όπως αναφέρουν στενοί συνεργάτες του- δεν επιθυμεί να λάβει αποφάσεις «εν θερμώ» και υπό πίεση.
Μεταξύ των εισηγήσεων που έχουν υποβληθεί στον πρωθυπουργό είναι η επανενεργοποίηση της Ομάδας Πολιτικού Σχεδιασμού, με σαφώς διευρυμένες αρμοδιότητες, αλλά και η ενίσχυση της επικοινωνιακής ομάδας του Μεγάρου Μαξίμου, αν και ορισμένοι εκτιμούν πως μετά τις παλινωδίες και τα αλλεπάλληλα σφάλματα της προηγούμενης εβδομάδας, ο κ. Γ. Παπανδρέου θα επανεξετάσει τα πάντα «από μηδενική βάση».
Πάντως, παρά το βαρύ κλίμα που έχει διαμορφωθεί, συνομιλητές του πρωθυπουργού διαβεβαιώνουν πως «δεν είναι στις προθέσεις του οι πρόωρες εκλογές». Αφήνουν όμως και ένα παράθυρο ανοιχτό, σπεύδοντας να προσθέσουν πως τούτο ισχύει «εάν δεν υπάρξουν απρόβλεπτες εξελίξεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Σε κάθε περίπτωση, η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στα τέλη Μαρτίου εκτιμάται πως θα είναι καθοριστική για τις επιλογές του κ. Γ. Παπανδρέου.
Αποφεύγουν και να συνομιλούν
Του Κωνσταντινου Zουλα
«Αν δεν αλλάξει άμεσα ο τρόπος συντονισμού της κυβέρνησης, μην εκπλαγείτε αν πολύ συντομα περιέλθουμε στην κατάσταση διάλυσης που οδηγήθηκε η Ν. Δ. στη δεύτερη θητεία της». Η εκμυστήρευση κορυφαίου υπουργού περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την εικόνα αποσύνθεσης που εκπέμπει πλέον η κυβέρνηση. Αποσύνθεση που επιβεβαίωσε όχι μόνον το πρωτοφανές έλλειμμα ενημέρωσης και συνεννόησης των υπουργών για μείζονος σημασίας επιλογές (όπως η εκχώρηση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ), αλλά ακόμη χειρότερα την απουσία έστω και μιας ολιγομελούς ομάδας συνεργατών του πρωθυπουργού, που θα αναλάμβανε την πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση μιας απρόβλεπτης κρίσης, σαν και αυτές που έχουν στις τάξεις τους ακόμη και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ως εκ τούτου, δεν επήλθε τυχαία ο σπασμωδικός τρόπος με τον οποίο το Μαξίμου προσπαθεί τις τελευταίες μέρες να «καλύψει» το πρόβλημα διακυβέρνησης είτε με λεονταρισμούς στην τρόικα είτε με παρωχημένα επικοινωνιακά τρυκ του τύπου «δεν πουλάμε σπιθαμή ελληνικής γης». Ουδείς ωστόσο στην κυβέρνηση δικαιούται να δηλώνει έκπληκτος από τις τελευταίες εξελίξεις. Και τούτο διότι το πρόβλημα επικοινωνίας και συντονισμού το είχε εμμέσως παραδεχθεί ήδη από το φθινόπωρο ο ίδιος ο πρωθυπουργός συστήνοντας την περιβόητη επιτροπή στρατηγικού σχεδιασμού υπό τον κ. Γ. Ραγκούση. Η εν λόγω επιτροπή, ωστόσο, όπως επιβεβαιώνεται πλέον, όχι μόνον έχει πάψει να συνεδριάζει εδώ και μήνες, αλλά κάποια από τα μέλη της αποφεύγουν ακόμη και να συνομιλούν μεταξύ τους! Με αποτέλεσμα, κάθε υπουργός να έχει κατ’ ουσίαν αναλάβει τον δικό του επικοινωνιακό σχεδιασμό, που συχνότατα «περιλαμβάνει» και την κατάδειξη ατυχών χειρισμών συναδέλφων του για ευνόητους λόγους. Σημειωτέον δε, πως ό, τι στρεβλό συνέβαινε επί της εποχής που ο κ. Χάρης Παμπούκης είχε υποτίθεται τον συντονιστικό ρόλο της κυβέρνησης, το ίδιο συνεχίστηκε και επί του κ. Γιάννη Ραγκούση. Με άλλα λόγια, υπουργοί που είχαν απευθείας πρόσβαση στον πρωθυπουργό απέφευγαν ακόμη και να ενημερώσουν τους «κυβερνητικούς συντονιστές» για τις επιλογές τους, με συνέπεια αυτοί να τις πληροφορούνται συχνά από τα ΜΜΕ!
Η κατάργηση του τελευταίου «διαχειριστικού» οργάνου επήλθε ουσιαστικά τον Νοέμβριο, όταν ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου σταμάτησε να συμμετέχει στις συνεδριάσεις λόγω της διαφωνίας που λέγεται ότι εξέφρασε ο κ. Ραγκούσης στην επιλογή της περαίωσης. Ο υπουργός Εσωτερικών φέρεται να διεμήνυσε εγκαίρως στον πρωθυπουργό το πρόβλημα. Ο κ. Παπανδρέου ωστόσο ουδέν έπραξε για να αποκαταστήσει το «στρατηγικό» κέντρο που ο ίδιος συγκρότησε, ενώ με ανάλογο τρόπο υποβάθμισε και την ανησυχία που του εξέφραζαν εσχάτως άλλοι συνεργάτες του για το σοβαρό επικοινωνιακό πρόβλημα της κυβέρνησης, επισημαίνοντάς του ότι ελλείψει ενημέρωσης ακόμη και ο κ. Γ. Πεταλωτής συχνότατα πληροφορείται από δημοσιογράφους τις εξελίξεις! Με άλλα λόγια, το επικοινωνιακό αλαλούμ των τελευταίων ημερών -δεδομένης της απουσίας οποιουδήποτε συντονιστικού κέντρου- ήταν σχεδόν αναπόφευκτο και αρκούσε, όπως απεδείχθη, μια τυχαία αναφορά της τρόικας για να εκτεθεί σε δημόσια θέα η άγνοια σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου.
Τα αλλεπάλληλα κρούσματα ασυνεννοησίας που ακολούθησαν (παρ’ ολίγον αποπομπή Ντόλιου, υπαναχώρηση Σαχινίδη για τα κλειστά επαγγέλματα κ. λπ.) ήταν πλέον αδύνατο να τα αντιμετωπίσει η «πυροσβέστης» γενική γραμματέας του πρωθυπουργού κ. Ρεγγίνα Βάρτζελη, ενώ σημειωτέον πως και σε εκείνη πλέον αποδίδεται ότι θα όφειλε εκ της θέσεώς της να προλαμβάνει και όχι να «συντονίζει» εκ των υστέρων τις κυβερνητικές παλινωδίες. Μπορεί ωστόσο να ηχεί τραγελαφικό, αλλά τυπικώς τουλάχιστον είναι άδικο να καταλογίζεται οποιαδήποτε ευθύνη στην κ. Βάρτζελη, καθώς δεν έχουν ακόμη συγκεκριμενοποιηθεί επισήμως τα καθήκοντά της. Το σχετικό ΦΕΚ εκκρεμεί από τον ανασχηματισμό του Σεπτεμβρίου, δείγμα και αυτό του τρόπου που «λειτουργεί» ακόμη και το πρωθυπουργικό γραφείο...
Πολιτική ρευστότητα
Tου Σταυρου Λυγερου
Τα τελευταία νέα επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση εισέρχεται σε τροχιά αποσταθεροποίησης. Το γεγονός αυτό έχει αναζωπυρώσει την εκλογολογία, αλλά το μόνο σίγουρο είναι η πολιτική ρευστότητα. Ακόμα και το «κόμμα του Μνημονίου» αρχίζει να παίρνει αποστάσεις από την κυβέρνηση. Οι πολίτες που θεωρούν ότι το Μνημόνιο είναι αναγκαίο κακό ή και επιβεβλημένη θεραπεία στηρίζουν τον Γιώργο Παπανδρέου όχι τόσο επειδή πιστεύουν στις πολιτικές ικανότητές του όσο επειδή θεωρούν ότι τώρα δεν υπάρχει άλλος να «κάνει τη δουλειά».
Η κυβέρνηση Παπανδρέου επιβιώνει πολιτικά για τρεις λόγους: Πρώτον, λόγω της στήριξης των «μνημονιακών». Δεύτερον, επειδή οι «αντιμνημονιακοί» δεν έχουν πείσει ότι διαθέτουν πολιτική, ικανή να εγγυηθεί την έξοδο από την κρίση. Τρίτον, επειδή προς το παρόν δεν υφίσταται εναλλακτική λύση στο πρόβλημα της διακυβέρνησης εντός του πολιτικού συστήματος. Λόγω του Αντώνη Σαμαρά, η Ν. Δ. έχει ξαναμπει στο παιχνίδι, αλλά πληρώνει τις «αμαρτίες» της κυβέρνησης Καραμανλή.
Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι χάνει συνεχώς έδαφος. Το οικονομικοκοινωνικό κραχ επηρεάζει καταλυτικά το πολιτικό κλίμα. Η κυβέρνηση χρεώνεται επίσης το γεγονός ότι οι θυσίες δεν κατανέμονται ούτε στοιχειωδώς δίκαια. Αυτό δεν είναι μόνο ηθικό ζήτημα. Είναι και πολιτικό, επειδή απονομιμοποιεί και υπονομεύει την κυβερνητική πολιτική. Το κίνημα «Δεν πληρώνω» και οι άλλες μορφές πολιτικής ανυπακοής εκδηλώνονται επειδή ακριβώς έχει απονομιμοποιηθεί η πολιτική εξουσία.
Το προηγούμενο διάστημα το κλίμα διαμορφώθηκε από τον φόβο της χρεοκοπίας και από την ελπίδα πως τα επώδυνα μέτρα θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Η ελπίδα αυτή, όμως, διαψεύδεται. Η οικονομία βυθίζεται στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Η διόγκωση της ανεργίας και η μαζική καταστροφή μικρομεσαίων παράγουν απόγνωση. Η απόγνωση τείνει να προσλάβει διαστάσεις μαζικού κοινωνικού φαινομένου και να ματαλλαγεί σε τυφλή μαζική οργή. Σε τέτοιες συνθήκες, ακόμα και μία ασήμαντη αφορμή μπορεί να προκαλέσει κοινωνική ανάφλεξη.
Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ το κλίμα είναι βαρύ και η γκρίνια μεγάλη, αλλά προς το παρόν ο πρωθυπουργός δεν φοβάται απώλεια της δεδηλωμένης. Εάν όμως η κοινωνική αντίδραση φουντώσει, δεν αποκλείεται, λόγω του ενστίκτου πολιτικής αυτοσυντήρησης των βουλευτών, να υπάρξουν εξελίξεις και σε αυτό το επίπεδο.
Το συμπέρασμα είναι πως η κυβέρνηση αρχίζει να παραπαίει και όλα δείχνουν ότι κατά πάσα πιθανότητα η αστάθεια θα εντείνεται με την πάροδο του χρόνου. Ο πρωθυπουργός έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στη σύσταση του ευρωπαϊκού ταμείου διάσωσης. Θεωρεί ότι η αποτροπή κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας θα δώσει πολιτικούς πόντους στην κυβέρνηση. Μία τέτοια εξέλιξη θα δώσει ανάσα στην κυβέρνηση, αλλά είναι μάλλον απίθανο να αντιστρέψει το κλίμα.
Ορισμένοι εκτιμούν ότι τους επόμενους μήνες το κλίμα θα οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό, που η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να κυβερνήσει. Το σίγουρο είναι ότι έχει εισέλθει σε τροχιά αποσταθεροποίησης. Αυτός είναι ο λόγος που αναζητούνται στο παρασκήνιο εναλλακτικές λύσεις στο πρόβλημα της διακυβέρνησης.
Ενα σενάριο είναι να διευρύνει την κυβέρνησή του με προσωπικότητες του «μνημονιακού» χώρου. Μία τέτοια κίνηση ενδεχομένως να βελτίωνε την αποτελεσματικότητα του σχήματος, αλλά δεν θα έλυνε το πολιτικό πρόβλημα. Αυτός είναι ο λόγος που τόσο η τρόικα όσο και ντόπιοι παράγοντες συζητούν το σενάριο συγκυβέρνησης των δύο μεγάλων κομμάτων με τη συμμετοχή ίσως και μικρότερων κομμάτων.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, όσο το ΠΑΣΟΚ διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία ο Σαμαράς θα απορρίπτει αυτή τη λύση. Τα πράγματα θα αλλάξουν εάν προκηρυχθούν εκλογές και -όπως όλα δείχνουν- δεν προκύψει αυτοδυναμία. Ο Σαμαράς θεωρεί ότι η Ν. Δ., ως κόμμα εξουσίας, δεν έχει άλλη επιλογή από το να συμπράξει για να αποτραπεί η ακυβερνησία. Ακόμα και αν το κόμμα του έρθει δεύτερο, είναι αποφασισμένος να θέσει ως όρο την εφαρμογή διαφοροποιημένης οικονομικής πολιτικής. Αυτό πρακτικά σημαίνει νέα διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Εάν το ΠΑΣΟΚ διατηρήσει την πρώτη θέση χωρίς να αποσπάσει αυτοδυναμία, θεωρητικά, θα έχει και την επιλογή κυβερνητικής συνεργασίας με μικρότερα κόμματα, που θα εξασφάλιζαν την είσοδό τους στη Βουλή. Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, όμως, είναι αμφίβολο εάν η Ντόρα Μπακογιάννη, η Δημοκρατική Αριστερά, οι Οικολόγοι-Πράσινοι, αλλά και ο ΛΑΟΣ θα ανταποκρίνονταν σε μία τέτοια πρόταση. Το σημαντικότερο είναι ότι ούτε μία τέτοια συμμαχία θα έλυνε το πολιτικό πρόβλημα.
Ενα άλλο σενάριο είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης κυρίως εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων, η οποία θα στηριχθεί κοινοβουλευτικά τουλάχιστον από τα μεγάλα κόμματα. Αν και πολλοί θα το έβλεπαν θετικά, πολύ δύσκολα τα κόμματα εξουσίας θα συμφωνούσαν σε μία λύση που ουσιαστικά τα ακυρώνει πολιτικά.
Το «πωλείται» προκάλεσε πονοκέφαλο και στη Ν.Δ.
Ζητούμενο, η σύνθεση διαφορετικών απόψεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης
Tων Ελλης Τριανταφυλλου - Γιωργου Π. Τερζη
Η μετεγκατάσταση στα γραφεία της Συγγρού του συνόλου του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας επετεύχθη. Η «συστέγαση» και σύνθεση των διαφορετικών απόψεων που κατοικοεδρεύουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο, παραμένει ζητούμενο. Η υπόθεση αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, που ανέκυψε μετά την προ ημερών συνέντευξη των εκπροσώπων της τρόικας, ανέδειξε τις διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, μεταξύ φιλελευθέρων - λαϊκής δεξιάς και όχι μόνο. Κυρίως, όμως, αποκάλυψε την αγωνία των νεοδημοκρατών να αποφύγουν πάση δυνάμει οποιαδήποτε ταύτιση με τις θέσεις της τρόικας και της κυβέρνησης, έστω κι αν αυτές δεν διέφεραν και πολύ από παλαιότερες «γαλάζιας έμπνευσης».
«Αρχικά σχεδόν πανηγυρίσαμε, αφού οι εξελίξεις δικαίωναν πλήρως την πρωτοβουλία που ανέλαβε από τον Ιούλιο ο Αντ. Σαμαράς, παρουσιάζοντας τη σχετική πρόταση για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας. Το πρωί του Σαββάτου, η στάση μας άλλαξε άρδην. Προφανώς υποκύψαμε στην πολεμική χροιά των ΜΜΕ και στους κυβερνητικούς λεονταρισμούς κατά της τρόικας» έλεγε προ ημερών τομεάρχης του κόμματος, εξ αυτών που βρίσκονται κοντά στον πρόεδρο του κόμματος.
Η εξήγηση μοιάζει ρεαλιστική, αφού, όπως επισημαίνουν βουλευτές, που γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργεί η Ν.Δ., αποκλείεται η αρχική, θετική, δήλωση του αναπληρωτή τομεάρχη Χρήστου Σταϊκούρα να μην τελούσε εν γνώσει της ηγεσίας.
Ωστόσο, η μεταμεσονύκτια δήλωση του κ. Πεταλωτή, με την οποία καταγγελλόταν η τρόικα, οδήγησε σε πλήρη αλλαγή γραμμής, καθώς στο επιτελείο Σαμαρά έκριναν ότι υπήρχε ο κίνδυνος να ταυτισθεί η Ν.Δ. με την τρόικα και το Μνημόνιο, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση θα έδινε δήθεν «μάχες περί εθνικής αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας». Η περιρρέουσα πολιτική και επικοινωνιακή ατμόσφαιρα ήταν αυτή που έκανε τη Ν.Δ. να δειλιάσει στην επιθετική υπεράσπιση μιας πρότασης που εδώ και μήνες προβάλλει ως καθοριστικής σημασίας για την περαιτέρω οικονομική πορεία της χώρας.
Χθες, πάντως, ο κ. Σαμαράς, κατά την ομιλία του στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι είναι «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ» και διευκρίνισε ότι η Ν.Δ. λέει «όχι» στην πώληση γιατί το κράτος δεν είναι ιδιώτης και μπορεί να δημιουργήσει αξία στα ακίνητά του, μετατρέποντας με νόμους ακόμη και ξεχασμένες εκτάσεις σε φιλέτα. Προανήγγειλε, δε, ότι μετά τη σύνοδο κορυφής, η Ν.Δ. θα παρουσιάσει το «Ζάππειο Νο2», με το επικαιροποιημένο γαλάζιο σχέδιο για την οικονομία, ενώ απαντώντας στους επικριτές του εντός και εκτός κόμματος, σημείωσε ότι η Ν.Δ. δεν κάνει βήματα ούτε πίσω ούτε πλάγια και ότι επιμένει στις θέσεις της εναντίον του Μνημονίου και υπέρ της ανάγκης άμεσης υιοθέτησης αναπτυξιακής πολιτικής.
Εστω κι αν τα τελευταία 24ωρα παρατηρείται αποκλιμάκωση των τόνων της κριτικής, με το «ξεπούλημα των ασημικών» να αντικαθίσταται με το «όχι στην εκποίηση», πολλοί βουλευτές κάνουν λόγο για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία της Ν.Δ. Δημοσίως το επεσήμανε μόνον ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ωστόσο, ο αριθμός αλλά και οι πολιτικές αναφορές των γαλάζιων βουλευτών που συμμερίζονταν τις θέσεις Μητσοτάκη εκπλήσσουν. Υπέρ της αξιοποίησης και διά της εκποίησης τάσσονται βουλευτές από τη λεγόμενη φιλελεύθερη πτέρυγα, πρώην υπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή, «λαϊκοί δεξιοί» που δεν κατανοούν γιατί δεν μπορούν να πωληθούν ανεκμετάλλευτες εκτάσεις ή ερειπωμένα κτίρια και αρκετοί εκ της ηγετικής ομάδας του κόμματος.
Αντίστοιχες αποκλίσεις υπήρξαν και στη συζήτηση του νόμου για τα «κλειστά επαγγέλματα», ενώ το προηγούμενο διάστημα είχε καταγραφεί το «όχι» στον νόμο για τις αστικές συγκοινωνίες. Ολα αυτά διαμόρφωσαν ένα κλίμα προβληματισμού για το πολιτικό μήνυμα που εκπέμπει η Ν.Δ.
Η ένταση στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ αλλά και η κυβερνητική εικόνα διάλυσης, με αποκορύφωμα τους ημιυπαίθριους, απέτρεψαν πολλούς γαλάζιους από το να τοποθετηθούν δημοσίως. Ωστόσο, οι συναντήσεις μεταξύ των γαλάζιων που διατυπώνουν επιφυλάξεις για την ακολουθούμενη πολιτική πληθαίνουν τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής.
Ολιγόλεπτη συνάντηση Σαμαρά - Καραμανλή
H εν εξελίξει συζήτηση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας για το μέλλον του τέως πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή, το οποίο πολλοί εκ της νέας ηγετικής ομάδας οριοθετούν εντός του Προεδρικού Μεγάρου της Ηρώδου Αττικού, εξελίσσεται σε σίριαλ. Χθες, ο κ. Καραμανλής ξεναγήθηκε από τον Αντ. Σαμαρά στα νέα γραφεία της Ν. Δ. με καθυστέρηση ολίγων εικοσιτετραώρων (αφού δεν πήγε στα εγκαίνια). Ο τέως πρωθυπουργός ανέβηκε στο γραφείο του αρχηγού πριν από την έναρξη της συνεδρίασης της Πολιτικής Επιτροπής, όπου είχε ολιγόλεπτη τετ - α -τετ συνάντηση με τον κ. Σαμαρά.
Παρά το τυπικά καλό κλίμα μεταξύ νυν και πρώην ηγεσίας, συνεργάτες του κ. Καραμανλή αντιμετωπίζουν πλέον με ιδιαίτερη καχυποψία, αν όχι ενόχληση, τα επαναλαμβανόμενα σενάρια, θεωρώντας ότι, τρόπον τινά, συνιστούν μια έμμεση προσπάθεια στελεχών περί τον κ. Σαμαρά για... τιμητική αποστρατεία του κ. Καραμανλή. «Δεν μου ταιριάζει η θέση αυτή, σέβομαι τον θεσμό και όσους τον υπηρέτησαν, αλλά...», φέρεται να σημειώνει προς συνομιλητές του ο κ. Καραμανλής, αφήνοντας παράλληλα ανοικτό το τι θα πράξει στις επόμενες εκλογές. «Δεν έχω καταλήξει ακόμα» φέρεται να απαντά σε ερωτήματα για το εάν θα είναι εκ νέου βουλευτής, αν και το ενδεχόμενο να καταλάβει χωρίς σταυρό μία έδρα μοιάζει το πιο πιθανό. Αυτό που καθιστά, πάντως, σαφές ο τέως πρωθυπουργός είναι ότι επ’ ουδενί ενδιαφέρεται για την επανενεργοποίησή του στην ηγεσία της Ν. Δ.
Στα γραφεία της Συγγρού, πάντως, επισήμως τηρείται σιγή ιχθύος ως προς τις αναφορές του Κ. Τζαβάρα και του Φ. Κρανιδιώτη, για το «προεδρικό» μέλλον Καραμανλή.
Τα ήξεις αφήξεις της κυβέρνησης
Του Παναγη Γαλιατσατου
Τα όσα ιλαροτραγικά διαδραματίστηκαν τις τελευταίες δέκα μέρες σε σχέση με την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου δεν είναι δυστυχώς προτόγνωρα και εξαίρεση στην ομαλή κυβερνητική λειτουργία. Η κυβέρνηση, η οποία αποδείχθηκε αρκούντως αποτελεσματική στο να επιβάλλει φόρους και να κόβει οριζόντια μισθούς και συντάξεις, είναι εξαιρετικά επιρρεπής στις παλινωδίες, τις υπαναχωρήσεις και την προχειρότητα, όταν στην ατζέντα βρίσκονται οι διαρθρωτικές αλλαγές. Οι αποκρατικοποιήσεις αποτελούν το πιο φανερό σύμπτωμα αυτής της παθογένειας, από τους πρώτους μήνες της θητείας της παρούσας κυβέρνησης. Ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε προγραμματίσει αποκρατικοποιήσεις ύψους 2,5 δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό του 2010, είχε μάλιστα προαναγγείλει στη Βουλή τον Δεκέμβριο του 2009 τη δημιουργία εταιρείας συμμετοχών του Δημοσίου, τη δημιουργία και εισαγωγή στο Χρηματιστήριο ενός «καλαθιού» αξιοποιήσιμων ακινήτων του Δημοσίου και εισαγωγή στην κεφαλαιαγορά, καθώς και πρόγραμμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Τίποτε από αυτά δεν προχώρησε. Τον Ιούνιο του 2010 -ένα μήνα μετά την υπογραφή του Μνημονίου- ο κ. Παπακωνσταντίνου παρουσίασε στο υπουργικό συμβούλιο ένα σχέδιο αποκρατικοποιήσεων ύψους 1 δισ. ευρώ ετησίως, το οποίο θα αναλάμβανε να υλοποιήσει η ΚΕΔ. Ηταν εκείνο το υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο ο κ. Παπανδρέου είχε απευθύνει αυστηρές συστάσεις, να μην αντιλαμβάνονται τα υπουργεία τους ως «φέουδα» και που κατέληξε σε πυρ ομαδόν στον υπουργό Οικονομικών από τους συναδέλφους του, για «επικοινωνιακό και οικονομικό άγχος». Η πρωτοβουλία του απερρίφθη χωρίς δεύτερη συζήτηση, με το επιχείρημα «να μη δώσουμε την εντύπωση ότι ετοιμάζουμε ξεπούλημα». Το μόνο στο οποίο συμφώνησαν οι υπουργοί τότε ήταν να αποφασίσουν οι ίδιοι για τις αποκρατικοποιήσεις του τομέα ευθύνης τους και να υποβάλουν σχέδια στον υπουργό Οικονομικών. Δεν τα είδε ποτέ. Η τρίτη προσπάθεια ήταν η εκποίηση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. που συμφωνήθηκε με την τρόικα, δημοσιοποιήθηκε με λάθος τρόπο και προκάλεσε πανικό. Ως τώρα, το μόνο ορατό αποτέλεσμα των κυβερνητικών προσπαθειών για αποκρατικοποιήσεις και εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας είναι η δέσμευση για νομοθετική ρύθμιση, ότι η δημόσια γη δεν πωλείται.
Στην περίπτωση των αποκρατικοποιήσεων η υποχώρηση της κυβέρνησης μπροστά στις αντιδράσεις ήταν ακραία. Στην περίπτωση της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων σημειώθηκαν επί μέρους υπαναχωρήσεις, με πιο τρανταχτό παράδειγμα το ότι δεν επετράπη τελικά στις δικηγορικές εταιρείες να ιδρύουν παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα. Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να υποχωρήσει στην πίεση των βουλευτών - δικηγόρων της επαρχίας που δεν ήθελαν επ’ ουδενί ανταγωνισμό για τους ψηφοφόρους τους. Οι φαρμακοποιοί, πάλι, κατάφεραν να διατηρήσουν αναλλοίωτα τα υψηλά ποσοστά κέρδους τους, έναντι μιας έκπτωσης αναλογικής με τον τζίρο τους που θα πρέπει να επιστρέφουν στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως διατήρησαν και το προνόμιο να είναι οι μόνοι που μπορούν να ανοίξουν φαρμακείο. Το μόνο επάγγελμα που «άνοιξε» ώς τώρα η κυβέρνηση ήταν εκείνο του μεταφορέα Δ. Χ. Η ρύθμιση πάντως δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί στην πράξη, αφού προβλεπόταν μεταβατική περίοδος τριών ετών.
Ισως το πλέον ενδεικτικό για την αμφιθυμία της κυβέρνησης απέναντι στις διαρθρωτικές αλλαγές να είναι το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση της κρουαζιέρας, που πέρασε το καλοκαίρι η τότε αρμόδια υπουργός κ. Λούκα Κατσέλη. Εξι μήνες μετά, καμία από τις μεγάλες εταιρείες του κλάδου δεν έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να έρθει στην Ελλάδα και να υπαχθεί στις διατάξεις του. Και όχι τυχαία...
Αναρτήσεις
