Οταν ο Βενιζέλος ξεβράζει τις «τζάμπα» υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ...

Της Ζέζας Ζήκου

Oύτως ή άλλως, η «εποχή ΠΑΣΟΚ» έχει ξεφτίσει... Eυτυχώς, λες... Αλλά, τα θύματα πολλά από την τραγωδία των «τζάμπα» υποσχέσεων και του Μνημονίου, τις πράσινες μίζες των εξοπλιστικών, το γκρέμισμα της Σοφοκλέους από τους Nεονάκηδες του «σημιτικού εκσυγχρονισμού» και... και... Εξοχες και οι λεκτικές «γκάφες» του Βενιζέλου περί προτεκτοράτου και άλλων τινών... Τώρα, όμως, ο δυστυχής, προσπαθεί να συγκαλύψει τις ευθύνες του στη διακυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, ότι η χώρα οδηγήθηκε στο πρώτο Μνημόνιο κατ’ ανάγκην, ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει τι έγινε στις διαπραγματεύσεις τότε, και πρόσθεσε ότι ο ίδιος ήταν κατά της προσφυγής στο ΔΝΤ! Και, ναι! Ηταν λάθος το «λεφτά υπάρχουν». Bεβαίως, ηθικά και πολιτικά μένει ακάλυπτος, προσπαθώντας να ξεβράσει τις «τζάμπα» υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου... Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανέφερε ότι το «λεφτά υπάρχουν» ήταν λάθος και ότι στη διάρκεια των πρώτων μηνών διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ χάθηκαν οι ρυθμοί, προσθέτοντας ότι έπρεπε να είχαν ληφθεί μέτρα τόσο ως μήνυμα στις αγορές όσο και για τον περιορισμό του ελλείμματος. O κ. Βενιζέλος είπε ότι στο διάστημα εκείνο η Ε.Ε. δεν καταλάβαινε, ενώ χαρακτήρισε τον τότε πρόεδρο της ΕΚΤ, Ζαν-Κλοντ Τρισέ, «συντηρητικό»! Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε τραγωδία το γεγονός ότι στο ΔΝΤ έχει προσφύγει η Ευρωζώνη, ενώ χαρακτήρισε το πρώτο Μνημόνιο ελλιπές, καθώς βασίστηκε στο ότι το χρέος της χώρας θα καθίστατο βιώσιμο χωρίς μείωση, «κούρεμα» και PSI. «Επανάληψη των εκλογών είναι απειλή του κ. Σαμαρά», είπε ακόμη ο κ. Βενιζέλος, προσθέτοντας ότι κάτι τέτοιο θα συνιστούσε, πέραν όλων των άλλων, «διάλυση της οικονομίας». Επίσης, τόνισε ότι η χώρα δεν πρέπει να περιέλθει σε κατάσταση ακυβερνησίας, πρόσθεσε ότι «εμμονή με την πρωθυπουργία έχει ο κ. Σαμαράς» και πως ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται να είναι «ο πρωθυπουργός». Ενώ ο ίδιος κατέβαλε αγωνιώδεις προσπάθειες για τη χώρα, και πρόσθεσε ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι πρώτο κόμμα, ώστε να ηγηθεί της προσπάθειας δημιουργίας μιας φιλοευρωπαϊκής προοδευτικής πλειοψηφίας, που θα οδηγήσει τη χώρα από το Μνημόνιο στο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Και μπλα... μπλα... μπλα... Η ελληνική κρίση έχει επικίνδυνα συμπτώματα. Και, δυστυχώς, αυτό επαληθεύεται με τον πιο πικρό και επώδυνο τρόπο... Κόντρα σε όλες αυτές τις βαρύγδουπες Βενιζέλειες δηλώσεις, οφείλουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα μιας οικονομίας που παραμένει σε βαθιά κρίση, με οδυνηρό κόστος για τους σημερινούς εργαζομένους, αλλά και για το μέλλον του έθνους μας. Τα επιχειρήματα που επιστρατεύονται για να δικαιολογήσουν τα βάσανα και τον πόνο που επιβάλλουν στον κόσμο αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Ενα πράγμα παραμένει κοινό: ότι ο μόνος δρόμος που οδηγεί σε μια πραγματική ανάκαμψη της οικονομίας είναι να σταματήσουμε να παίζουμε αυτό το παιχνίδι. Τώρα οι συνέπειες της πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου γράφτηκαν στο πετσί μας, όπως γράφτηκε η τιμωρία στην «Αποικία των τιμωρημένων» του Κάφκα... Τώρα είναι αργά. Οντως, πρόκειται για επαγγελματίες της ιδεολογικής ανοησίας, σοσιαλιστές-τερμίτες, ευνοημένους ενός σάπιου συστήματος που έφτιαξαν στα μέτρα τους, κατορθώνοντας στην πορεία να καταστρέψουν την Ελλάδα επί 27 χρόνια από τα 35 χρόνια της μεταπολίτευσης και να την οδηγήσουν στο σημερινό χάος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ποιος θα μας έλεγε ότι η Ελλάδα του (κίβδηλου) σοσιαλισμού θα κυκλοφορούσε διεθνώς ως μια χειρότερη εκδοχή της Λεττονίας, της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας - που είναι οι τρεις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες παρενέβη την τελευταία διετία το ΔΝΤ. Ποιος θα μας έλεγε ότι θα τελούσε υπό καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας. Ποιος θα μας έλεγε ότι η δημοκρατία που, βεβαίως, δεν στηρίζεται στην ιδέα πως οι ψηφοφόροι αποφασίζουν σωστά, αλλά στο δικαίωμά τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις (όποιες και αν είναι οι συνέπειες), θα χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη νομιμοποίηση του Μνημονίου και θα εξάγεται για παραδειγματισμό στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι πληθυσμοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα πιέζονται σήμερα να ζήσουν σαν κατακτημένοι λαοί και να υποστούν τις συνέπειες πολιτικών, οι οποίες υπαγορεύονται από ξένους αξιωματούχους που δεν είναι αιρετοί, δεν υπόκεινται σε κανέναν δημοκρατικό έλεγχο και δεν φοβούνται την αποδοκιμασία από κάποιο λαό, αφού δεν αντλούν την εξουσία τους από αυτόν.