Τέλος στις ψευδαισθήσεις

Του Κωστα Ιορδανιδη

Σημείο απολύτου παρακμής όταν οι λέξεις χάνουν το περιεχόμενό τους, καθώς ακολουθούν η σύγχυση και τελικώς το χάος. Καταπονούνται τα στελέχη των κομμάτων, προετοιμάζοντας «προγράμματα» για να διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών, εν όψει των εκλογών της 6ης Μαΐου. Μάταιος ο κόπος. Από τις πρώτες ημέρες της μεταπολιτεύσεως εισήχθη αντίληψη δημιουργίας κομμάτων «προγράμματος» και «αρχών». Στη διάρκεια των τριάντα ετών που μεσολάβησαν απεδείχθη ότι οι «αρχές» επινοούνται για να παραβιάζονται και τα «προγράμματα» για να μην εφαρμόζονται. Εάν δεν ίσχυε αυτή η πρακτική η Ελλάς δεν θα είχε οδηγηθεί στο σημερινό αδιέξοδο. Το κόμμα που μεθόδευσε τις πλέον κραυγαλέες μεταλλάξεις με στόχο τη νομή της εξουσίας υπήρξε το ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία συνετάχθη με εμφανή αμηχανία, αδυνατώντας να διαχειρισθεί μία κοινωνική πραγματικότητα, όπου κυριαρχούσαν θεσμικά η αυθάδεια και η κατάργηση κάθε έννοιας ιεραρχίας. Δεν είναι συνεπώς παράδοξο ότι οι πολίτες θα αντιμετωπίσουν με άκρα περίσκεψη την εξαγγελία «προγραμμάτων», από όποιο κόμμα και εάν προέρχονται. Οι εκλογές θα διεξαχθούν με βάση το θυμικό των ψηφοφόρων, διότι απλούστατα τα κόμματα λειτούργησαν ανορθολογικά επί δεκαετίες. Δεν υπάρχει κατά συνέπεια θέμα «προγραμμάτων», «αρχών» και όσα άλλα ηχηρά παρόμοια. Υπάρχει απλώς η δέσμευση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για την πιστότατη εφαρμογή των όρων του Μνημονίου. Ο τραγέλαφος βέβαια είναι ότι οι υποστηρικτές του Μνημονίου δεν έχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία διαβάσει τους όρους που περιλαμβάνονται σε αυτό, όπως είχε την αφέλεια να δηλώσει ο κ. Χρυσοχοΐδης και άλλοι επιμελώς απέκρυψαν. Το αυτό ισχύει και με τους πολεμίους του Μνημονίου, που φυσικά δεν έχουν διατυπώσει άλλη πρόταση. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα πάσχει από πολιτικό πρωτογονισμό. Αυτό αποδείχθηκε μετά από δεκαετίες ψευδεπίγραφου εκσυγχρονισμού, που οδήγησε σε μία πρωτοφανή διαφθορά, όπως τεκμαίρεται από την αίσχιστη περίπτωση -που ασφαλώς δεν είναι η μόνη- του ιδρυτικού και επί δεκαετίες κορυφαίου στελέχους των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ κ. Ακη Τσοχατζόπουλου. Κατά γενική ομολογία, η κατάσταση είναι απελπιστική, αλλά αντί ομολογίας μίας οικτρής πολιτικής αποτυχίας και υιοθετήσεως μίας πραγματιστικής ρητορικής προβάλλεται η προοπτική της «αναπτύξεως» με όρους περίπου μεταφυσικούς. Ας αφήσουμε για το μέλλον τις αισιόδοξες -και ίσως ανεδαφικές- προβλέψεις. Ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει πριν από την πλήρη κατεδάφιση του όντως σαθρού οικοδομήματος, και αυτό ήταν το μήνυμα του προέδρου της Επιτροπής κ. Μανουέλ Μπαρόζο, εάν υποτεθεί ότι οι δηλώσεις του έχουν κάποια βαρύτητα, σε μία εποχή όπου τα πάντα προσδιορίζονται από την καγκελάριο κ. Αγκελα Μέρκελ. Η καλλιέργεια, όμως, ψευδαισθήσεων, σε αυτήν τη φάση της βιαίας και διαρκούς εσωτερικής υποτιμήσεως, συνιστά ακραίο πολιτικό έγκλημα. Διότι η διάψευση των ψευδαισθήσεων θα είναι κατά πάσα βεβαιότητα άμεση και η κατάσταση που θα δημιουργηθεί εκτός ελέγχου.