H ώρα της απόγνωσης για τα νοικοκυριά

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου 2011, 09:27 απο εδώ

Σε ακραίες συμπεριφορές οδηγούνται οι πολίτες, αφού μία μεγάλη μερίδα φορολογουμένων αδυνατεί εκ των πραγμάτων να καταβάλλει τα αλλεπάλληλα χρεωστικά που καταφθάνουν.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, τα νοικοκυριά «υποδέχθηκαν» το μπουγιουρντί με τον συνδυασμό της έκτακτης εισφοράς στην εφορία, ενώ από την Τετάρτη οι πολίτες υπολογίζουν σε καθεστώς τρόμου την έκτακτη εισφορά για τα ακίνητα. Ο συνδυασμός αυτός καταλήγει στο σύνθημα «Δεν πληρώνω», που αποτελεί και την αιχμή του δόρατος της πολιτικής παρέμβαση της Αριστεράς.

Στην πραγματικότητα, η πρώτη αντίδραση μεγάλου αριθμού πολιτών οι οποίοι δηλώνουν αδυναμία να καταβάλλουν τους έκτακτους φόρους είναι απολύτως ειλικρινής. Η διαφαινόμενη «στάση πληρωμών» από τους μη έχοντες και ολίγα κατέχοντες, όμως, έχει συνυπολογιστεί από τους τεχνοκράτες του Υπ. Οικονομικών.

Σε μία κυνικού χαρακτήρα δημόσια δήλωση του αρμόδιου υπουργού, Ευάγγελου Βενιζέλου, ειπώθηκε πως οι υπηρεσίες του υπουργείου του υπολόγισαν τα έσοδα από τον έκτακτο φόρο επί των ακινήτων, αφαιρώντας εκ των προτέρων μεγάλο αριθμό από το πελατολόγιο της Δ.Ε.Η., ο οποίος εκ των πραγμάτων δεν είναι σε θέση να εξοφλήσει, και μάλιστα αμέσως, τα απαιτούμενα μέσω του λογαριασμού του Οκτωβρίου.

Με τον σάλο που έχει δημιουργηθεί, λόγω των πολιτικά αστόχων έως και ανοήτων χειρισμών της κυβέρνησης, η οποία κατέληξε να διπλασιάσει έως και να τετραπλασιάσει σε ορισμένες περιπτώσεις το νέο χαράτσι επί των ακινήτων, σε συνδυασμό με την αδυναμία να προβληθούν πειστικά επιχειρήματα ως προς την τελικά αποδοτικότητα αυτών των μέτρων, αν δηλαδή θα είναι αρκετά για να καλύψουν τα ελλείμματα, τα κόμματα της Αριστεράς τάχθηκαν τελικά υπέρ του συνθήματος της κοινωνικής ανυπακοής.

Την ίδια ώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση επενδύει στην απόλυτη αδυναμία της κυβέρνησης να καθορίσει ένα λογικό χρονοδιάγραμμα εξόδου από τη δίνη των ελλειμμάτων. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανηφορίζει για τη Θεσσαλονίκη, με βασικό όπλο στη φαρέτρα του το σύνθημα περί επαναδιαπραγμάτευσης του (των) Μνημονίων.

Η κυβέρνηση, παρά τα περί του αντιθέτου φημολογούμενα και παρά τη συνομιλία του πρωθυπουργού με τους Σαρκοζί και Μέρκελ, ΔΕΝ έχει λάβει το «πράσινο φως» για την εκταμίευση της 6ης δόσης. Η εκταμίευση θα εξαρτηθεί από τον λογιστικό έλεγχο των μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση κατά τη σύνοδο του Eurogroup τη Παρασκευή και το Σάββατο στην Πολωνία. Μόνον κατόπιν συλλογικής έγκρισης των χωρών μελών της Ευρωζώνης και με την απόφαση των Βρυξελλών αλλά και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η τρόικα θα επανέλθει στην Αθήνα τη Δευτέρα, ώστε να ολοκληρώσει την περίφημη πλέον... 5η αξιολόγηση του προγράμματος για την ελληνική οικονομία.

Υπ' αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση εισήλθε σε φάση «μηχανικής εκτέλεσης των συμπεφωνημένων» με την τρόικα, δίχως πλέον να διαθέτει -έστω και ελάχιστα- περιθώρια αυτόνομης πολιτικής επιλογής.

Με τα διαθέσιμα της χώρας να έχουν εξαντληθεί και με την προοπτική να επαναληφθεί το σκηνικό απόλυτης κρίσης στα τέλη Δεκεμβρίου, με πρόσχημα ή και άλλοθι την καταβολή της 7ης δόσης, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, υπονόησε πως ενδεχομένως να μειωθούν οι συντάξεις του Δημοσίου.

Πρόκειται, άραγε, για αλυσίδα μέτρων που προαναγγέλλονται εν όψει της κατάρτισης του Προϋπολογισμού για το 2012, ο οποίος κατόπιν συμφωνίας Παπανδρέου - Σαμαρά, για πρώτη φορά, θα ψηφιστεί πριν από την 31 η Οκτωβρίου στη Βουλή;

______

από εδώ

Η Ελλάδα "μπορεί", οι Γερμανοί την εμποδίζουν!

Σύμφωνα με τους Financial Times η Ευρώπη κινδυνεύει με καταστροφή εαν η Γερμανία συνεχίσει το ανθελληνικό της παραλήρημα και εαν η τρόικα μονίμως απαιτεί από την Ελλάδα λιτότητα.

Συντάκτης του άρθρου είναι ο Jeffrey Sachs, ο οποίος με την ''προίκα'' του νεότερου σε ηλικία καθηγητή Οικονομικών στο Harvard έχτισε καριέρα ως σύμβουλος σε κυβερνήσεις του πρώην ανατολικού μπλοκ όπου και εφάρμοσε θεραπείες σοκ.

Διαβάστε το άρθρο με τίτλο: 'Η Ελλάδα "μπορεί", οι Γερμανοί την εμποδίζουν!
Τα γερμανικά tabloid και μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στην Ευρώπη φαίνεται πως έχουν εμμονή με την Ελλάδα, την οποία πλέον μεταχειρίζονται ως αντικείμενο χλευασμού. Δεν δίνουν σημασία στο ότι η ελληνική κυβέρνηση προωθεί σκληρά μέτρα λιτότητας εν μέσω μαζικών κινητοποιήσεων. Αυτή ακριβώς η επιθετική συμπεριφορά, όμως, δημιουργεί και τον μεγαλύτερο άμεσο κίνδυνο για το ευρώ.

Παρά την έκκληση της κ. Angela Merkel για ηρεμία, κοντόφθαλμοι Γερμανοί πολιτικοί αποφαίνονται ότι η Γερμανία θα ευνοηθεί εάν η Ελλάδα οδηγηθεί σε χρεοκοπία ή εάν εκδιωχθεί από τη ζώνη του ευρώ. Η απόσταση από την αλήθεια είναι τεράστια. Η Γερμανία κινδυνεύει με τη δική της καταστροφή και διακυβεύει την ευρωπαϊκή οικονομική ευεξία, εάν εξακολουθήσει να αγνοεί την αλληλεξάρτηση των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Είναι προς τιμήν της κ. Angela Merkel, λοιπόν, που αυτήν την εβδομάδα τάχθηκε εναντίον των θερμοκέφαλων συναδέλφων της. Ακόμη κι έτσι, όμως, υπάρχουν παρωπίδες στη γερμανική μακροοικονομική νοοτροπία. Η Ελλάδα προχωρά σε μία τολμηρή μετάβαση, από ένα μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα το 2009 σε πρωτογενές πλεόνασμα το 2012. Η αποστολή είναι σημαντική. Και ναι, υπήρξαν κάποια ολισθήματα, τα οποία όμως απορρέουν από τη βαθιά ύφεση που πλήττει την ελληνική οικονομία.

Παράλληλα, οι επικριτές οικειοθελώς αγνοούν ότι ο πανευρωπαϊκός χρηματοοικονομικός πανικός έχει κατακλύσει όλες τις γραμμές πίστωσης και τις καταθέσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, εξανεμίζοντας και την ικανότητα των τραπεζών να δανείζουν. Κατά συνέπεια, η ελληνική οικονομία λυγίζει υπό το βάρος της ασφυκτικής πιστωτικής στενότητας, που τροφοδοτείται από τις πρόσφατες συζητήσεις περί χρεοκοπίας.

Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι η ηγεσία της Γερμανίας και της Ε.Ε. αντιδρά σε όλη αυτήν την κατάσταση με απαιτήσεις νέας λιτότητας. Η Ελλάδα αναγκάστηκε εκ νέου το σαββατοκύριακο να προχωρήσει σε επιπλέον μέτρα λιτότητας. Πρέπει, όμως, πλέον να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής αστάθειας. Νέες περικοπές θα τη σπρώξουν στον γκρεμό, τερματίζοντας το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, εντείνοντας τις χρηματοοικονομικές πιέσεις και τα τύμπανα του πολέμου όσων την ωθούν εκτός ευρωζώνης.

Είναι όμως απολύτως αφελές να πιστεύει κανείς ότι τα προβλήματα θα σταματήσουν στην Ελλάδα. Η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, ακόμη και η Γαλλία ενδέχεται να ακολουθήσουν την ίδια τύχη, καταστρέφοντας όλο το οικοδόμημα της νομισματικής συνεργασίας.

Σε αυτήν τη φάση είναι απόλυτη η ανάγκη για ευρωπαϊκή ηγεσία. Ίσως να πρέπει να περιμένουμε λίγο, μέχρις ότου ο κ. Jean-Claude Trichet αντικατασταθεί από τον κ. Mario Draghi στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η παραίτηση του κ. Juergen Stark, αν και οι αγορές την αντιμετώπισαν αρνητικά, δίνει την ευκαιρία για πιο ρεαλιστική νοοτροπία στην ΕΚΤ.

Τα βήματα που πρέπει να γίνουν για να αποφύγουμε την άβυσσο είναι ξεκάθαρα. Η Ελλάδα χρειάζεται κεφάλαια κίνησης, με τη στήριξη της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ώστε να αποφύγει την έκρηξη που θα προκαλέσει πανικό. Επιπλέον, η Ελλάδα και οι εταίροι της θα πρέπει να εφαρμόσουν τη συμφωνία στην οποία κατέληξαν τον Ιούλιο, βάσει της οποίας ο EFSF θα χρηματοδοτήσει μέρος των αναγκών της Ελλάδας, ενώ οι ιδιώτες επενδυτές που έχουν ελληνικά ομόλογα τα ανταλλάσσουν με 30ετείς τίτλους.

Παράλληλα, η Γερμανία θα πρέπει να προχωρήσει σε πολιτική προληπτικών κινήσεων, αν μη τι άλλο για να καθησυχάσει τις αγορές. Η κ. Merkel θα δυσκολευτεί να κάνει τους συναδέλφους της να σωπάσουν και να πείσει τους Γερμανούς να στηρίξουν την ευρωζώνη. Επιπλέον, όμως, θα πρέπει να ασκήσει πιέσεις και σε άλλους στην ευρωζώνη να επικυρώσουν τη συμφωνία για την επέκταση του EFSF και να ενθαρρύνει τόσο τις Βρυξέλλες όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να θέσουν ρεαλιστικούς στόχους για τη χρηματοδότηση του 2012, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται ότι η Ελλάδα θα λάβει μερικά ακόμη δισεκατομμύρια ώστε να αντιμετωπίσει τη βαθιά ύφεση. Καλό θα ήταν να ενθαρρύνει επίσης την ΕΚΤ να συμπεριφερθεί ως κεντρική τράπεζα και όχι ως εμπoρική τράπεζα, ενεργώντας ως έσχατος πιστωτής για τις τράπεζες που πλήττονται από τον χρηματοοικονομικό πανικό.

Η συμφωνία του Ιουλίου μπορεί να δώσει στην Ελλάδα τα περιθώρια που χρειάζεται, κλειδώνοντας σε χαμηλά επίπεδα τα πραγματικά επιτόκια και παρέχοντας χρηματοδότηση για την αναδιάρθρωση των κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών. Βεβαίως, η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας δεν θα είναι εύκολη, καθώς πρέπει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια των χωρών-μελών.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όμως, θα πρέπει να καταβάλουν περισσότερες προσπάθειες για να το πετύχουν και να μη μαλώνουν τους Έλληνες για μικρά ολισθήματα. Η Ελλάδα, οι πιστωτές της και η ΕΚΤ πρέπει να επιδείξουν μέγιστη υπευθυνότητα, μακροοικονομική σύνεση και ωριμότητα. Η Ελλάδα το κάνει. Θα πρέπει να το πράξει και η υπόλοιπη Ευρώπη. Σε αντίθετη περίπτωση, οι επιπτώσεις για την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία θα είναι φοβερές. Βρισκόμαστε σε πολύ επικίνδυνη φάση. Η Ευρώπη πρέπει να εξετάσει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές.

___ από εδώ

''Δεν είναι λύση η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ'' λέει το Πεκίνο που πλαγίως κατηγορεί την Ευρώπη για ανικανότητα αντιμετώπισης κρίσεων.

Την ώρα που συνεδριάζουν οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών επέλεξαν οι Κινέζοι, μέσω του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων, να στείλουν μήνυμα-τελεσίγραφο.
''Εαν διώξετε την Ελλάδα από το ευρώ θα σημαίνει πως παραδίνεστε στην κρίση χρέους, κάτι που δεν σας το επιτρέπουμε''.

Το κρατικό πακτορείο ειδήσεων Xinhua News Agency, που εκφράζει την κινεζική κυβέρνηση, προειδοποιεί, κατηγορώντας ως ανίκανη, την Ευρώπη τι θα σήμαινε η αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ:'' αναπόφευκτα θα ήγειρε σοβαρά ερωτήματα για την ικανότητα της ΕΕ να διαχειριστεί μια θυελλώδη κρίση, επισκιάζοντας το μακροπρόθεσμο μέλλον της Ένωσης.Εάν διωχθεί η Ελλάδα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, ένα ρίγος θα διαπεράσει τους επενδυτές παγκοσμίως .''

Γιατί η Κίνα νιώθει ρίγος και κίτρινο πυρετό στην ιδέα αποπομπής μας από το ευρώ;
Οι επενδύσεις τους είναι μία από τις αιτίες, καθώς μέσω του λιμανιού του Πειραιά αποβιβάζονται στην Ευρώπη.
Γιατί η Ευρώπη ακούει ευλαβικά την Κίνα;
Γιατί είναι μία υπερδύναμη που έχει χρήματα και επενδύει αυτούς τους δύσκολους καιρούς και μάλιστα παρεμβαίνει πυροσβεστικά στην ευρωπαική φωτιά του χρέους αγοράζοντας ομόλογα υπερχρεωμένων χωρών.