Μετά τις εκλογές και σε πορεία για τις επόμενες ... 3

Οι Γερμανικές εμμονές διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία με τα όπλα. Η σειρά της Ελλάδας με την οικονομία;

http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=6&art_id=14513

Η διαλυτική για την Ευρώπη Γερμανική πολιτική δεν θα έπρεπε ειδικά εμάς στην Ελλάδα να μας εκπλήσσει. Το Βερολίνο έχει αρχίσει την κατεδάφιση από τη δεκαετία του 1990,όταν με τις ευλογίες του και την επιμονή του,διέλυσε μια χώρα.Τη Γιουγκοσλαβία. Τώρα στη θέση της είμαστε εμείς.Χωρίς βομβαρδισμούς μαχητικών αλλά με πολιορκία και επίθεση οικονομική και στόχο τη διάλυση της χώρας ,που έτσι κι αλλιώς είχε σοβαρά προβλήματα λειτουργίας.

Οι καλοπροαίρετοι στην Ελλάδα τελειώνουν. Μεγάλες ομάδες πολιτών που πραγματικά είτε είχαν πιστέψει,είτε θεωρούσαν αναγκαία την “τροϊκανή” λογική για να “διορθωθούν οι αδυναμίες και τα προβλήματα της Ελλάδας”,πέρασαν πια στην απέναντι όχθη.

Οι Γερμανικές εμμονές σε λύσεις που αποδεικνύονται στην πράξη λανθασμένες και καταστροφικές,οι ξεδιάντροπες παρεμβάσεις στα εσωτερικά χωρών και οι απαιτήσεις για αποδοχή επαχθών όρων “εδώ και τώρα” ,έχουν προκαλέσει ένα τεράστιο αντιγερμανικό μέτωπο,που πλέον δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ίσως ότι πριν από τις εκλογές της 6ης Μαίου,υπήρξαν πληροφορίες για “επιχείρηση αναστροφής του αντιγερμανικού κλίματος στην Ελλάδα”.Επιχείρηση για την οποία αναζητούνταν κατάλληλες “επικοινωνιακές” επιχειρήσεις.

Το πιο φοβερό είναι ότι όλα αυτά τα τραγικά λάθη των Γερμανών μπορεί να αποδειχτεί στο μέλλον ότι οφείλονταν σε αιτίες που ούτε μπορούμε να διαννοηθούμε.Σε πρόσκαιρα εκλογικά κέρδη ή ζημιές ,σε βραχυπρόθεσμους σχεδιασμούς για περισσότερα κέρδη των Γερμανών τραπεζιτών.Η ιστορία αποδεικνύει ότι τίποτα δεν αποκλείεται.

Αν θυμηθούμε με πόσο πάθος και ένταση η Γερμανία έσπευσε να υποστηρίξει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.Έσπευσε να στηρίξει την ανεξαρτησία Σλοβενίας και Κροατίας παρά τις αμερικανικές επιφυλάξεις.Πολλοί είχαν κατηγορήσει τον τότε Γερμανό ΥΠΕΞ Γκένσερ ο οποίος είχε πολλούς ψηφοφόρους Κροάτες-δοσίλογους που μετά τον πόλεμο, κατέφυγαν στη Γερμανία και ήταν πάντα αντικομμουνιστές και αντιτιτοϊκοί .

Μόνο που όταν τραβάς τη περόνη μιας χειροβομβίδας,δεν μπορείς να εξασφαλίσεις πόσους θα σκοτώσεις.Και δυστυχώς η περόνη που βιάστηκε να τραβήξει η Γερμανία τότε,προκάλεσε θάνατο και δυστυχία που ακόμη και σήμερα δεν έχει ξεπεραστεί στις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η χώρα μπορεί να διαλυόταν έτσι κι αλλιώς ,αλλά διαλύθηκε με ποτάμια αίματος και πόνου.

Η εμεπειρία της Γιουγκοσλαβίας ,αλλά και η τα όσα περνάει τώρα η Ελλάδα, έχουν δημιουργήσει ένα πλειοψηφικό αντιευρωπαϊκό μέτωπο σε χώρες των Βαλκανίων,οι οποίες μέχρι πριν από λίγα χρόνια, έβλεπαν τη προοπτική ένταξης στην ΕΕ,περίπου ως σωτήρια.

Η Γιουγκοσλαβία του σήμερα μπορεί να είναι η Ελλάδα.Τουλάχιστον σ΄ ότι αφορά στις γερμανικές εμμονές για συνταγές που εξυπηρετούν μόνο την ίδια και καταστρέφουν οποιοδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της. Ειδικά αν αυτός έχει την ατυχία να “καθοδηγείται” από πολιτικό προσωπικό που αποδεικνύεται κάθε μέρα κατώτερο των περιστάσεων και των αναγκών.Και αποδεικνυόταν ως τέτοιο από την έναρξη της κρίσης.

Η νέα προσφυγή στις κάλπες δεν είναι βέβαιο ότι θα εξασφαλίσει κυβερνητική πλειοψηφία.Γιατί είναι πια ανέφικτο για οποιονδήποτε, Γερμανό ή Έλληνα ,Ευρωπαίο ή Αμερικανό,να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι το σωστό είναι αυτό που του επέβαλαν ή αυτό που το προτείνουν για να το αποφύγει.Κανείς δεν φαίνεται προς το παρόν διατεθειμένος να αναζητήσει και να προτείνει μια λύση που θα έδινε έστω μια αίσθηση ελπίδας και προοπτικής.

Κι έτσι πάμε σε κάλπες με πιθανότερο αποτέλεσμα έναν ακόμη γόρδιο δεσμό.

______

"Σκεφτείτε τις γεωπολιτικές συνέπειες από κατάρρευση της Ελλάδος...Ηλίθιοι"!Άρθρο-σοκ

http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=6&art_id=14544

Η σωτηρία της Ελλάδας δεν είναι μόνο οικονομική υπόθεση. Όπως επισημαίνει σωστά σε άρθρο του ο euobserver,οι γεωπολιτικές εξελίξεις που θα προκύψουν από πιθανή κατάρρευση της Ελλάδας,θα είναι τρομακτικές. Το άρθρο επισημαίνει ότι πρέπει άπαντες να σταματήσουν να βλέπουν το πρόβλημα της Ελλάδας λογιστικά και να επικεντρώσουν στη γεωπολιτική θέση της Ελλάδος.

Η ελληνική κρίση και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις.

«Ο κίνδυνος έγκειται όχι μόνο στην οικονομική πτυχή της ελληνικής κρίσης, αλλά και σε πιθανές γεωπολιτικές επιπτώσεις της, ιδίως την αποσταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Ευρωπαικής ένωσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτα συμβαίνουν πολύ κόντα στα hot spots της Μέσης Ανατολής, κοντά στις Αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής και κοντά στις ασταθή χώρες των Δυτικών Βαλκανίων.

Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Ελλάδα αποτελεί χωρα διέλευσης ζωτικής σημασίας γαι τον ενεργειακό εφοδιασμό της ΕΕ που προέρχεται απο το λεκανοπέδιο της Μαύρης θάλασσας καθώς και της Κασπίας.

Η Ελλάδα είναι ταυτόχρονα μια χώρα που ευνοείται απο την Ρωσία, όπως έχουμε δεί πολλές φορές στο παρελθόν. Όταν πρόσφατα η Ρωσία διέκοψε την παροχή ενέργειας πρός την ΕΕ, την αύξησε πρός την Ελλάδα και μάλιστα πάνω απο την συμβατική ποσότητα. Δεν μπορούμε λοιπόν να αποκλείσουμε το γεγονός ότι σε περίπτωση αδυναμίας ή αναποτελεσματικότητας της ΕΕ η Ρωσία μπορεί να προσφέρει βοήθεια. Το ίδιο ισχύει και για την Κίνα που είναι ήδη ο ιδιοκτήτης του λιμανιού του Πειραιά.

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο μέλος της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ. Ο στρατός και το ναυτικό της καταναλώνουν το 4.3% του ΑΕΠ της και είναι ένα κρίσιμο συστατικό στο να κρατάνε την ισορροπία στο ανατολικό τμήμα της Μεσογείου.

Η χώρα είναι επίσης ο φύλακας των συνόρων της ΕΕ του χώρου Σένγκεν, το οποίο αντιμετωπίζει ισχυρή πίεση μετανάστευσης από τον Νότο. Αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα θα σήμαινει όχι μόνο την έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά και την έξοδο από το Σένγκεν.

Η αποδυνάμωση της δημοκρατίας στην Αθήνα,με μια πιθανή στρατιωτική εμπλοκή στη διατήρηση της τάξης στην χειρότερη περίπτωση, θα ήταν καταστροφική για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την εικόνα της στην περιοχή -τόσο στον Νότο όσο και στην Ανατολή - καθώς και στον υπόλοιπο κόσμο.



Ειδικότερα, θα έβλαπτε την αντίληψη του ρόλου της ΕΕ ως εγγυήτρια σταθερότητας και δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της έλλειψης της επίλυσης της ελληνικής κρίσης θα προχωρούσε πέρα από τις καθαρά οικονομικές και οικονομικές πτυχές, και θα ήταν σοβαρό και γεωπολιτικά.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, να αφήσουμε πίσω την επικρατούσα, κατά κύριο λόγο λογιστική προσέγγιση-όπως το ελληνικό χρέος. Χρειαζόμαστε μια πολιτική λύση, με τη γεωπολιτική να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Είτε με το ευρώ είτε με την δραχμή, η Ελλάδα παραμένει ένα θέμα ευρωπαϊκής ευθύνης και αλληλεγγύης. Εάν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο θα μπορούσε πολύ εύκολα να επηρεάσει την ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Αυτό πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής κοστολογικής ανάλυσης καθώς και του στρατηγικού προβληματισμού.

Εδω θα τολμούσαμε, να χρησιμοποιήσουμε την φράση του πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον: Η γεωπολιτική είναι,ηλίθιε!”

Πηγη: euobserver.com

____

Μήπως τελικά οι Έλληνες γελάσουν τελευταίοι;

http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/699520/ArticleFTgr.aspx

By Arvind Subramanian *

Δημοσιεύθηκε: 09:33 - 16/05/12

Η χρεοκοπία θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα και η συνεπακόλουθη μετάδοση της κρίσης θα είναι ζημιογόνος για την Ευρώπη. Αυτή είναι η κοινή εκτίμηση. Η συζήτηση που διεξάγεται περιστρέφεται μόνο στο πόσο ισχυρή θα είναι η μετάδοση της κρίσης και ποιος θα πρέπει να είναι ο χειρισμός για τα υπερχρεωμένα κράτη αλλά και για τους μεγάλους χρηματοδότες της Ε.Ε.

Μήπως, όμως, η συζήτηση κινείται σε λάθος βάση; Εκτός ευρωζώνης η Ελλάδα θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνη για το σύστημα στο οποίο πραγματικά ποτέ δεν ανήκε… Μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα επιτυχούς ανάκαμψης!

Υπάρχει ένα σενάριο που παραγνωρίζεται, βάσει του οποίου η χρεοκοπία δεν καταλήγει σε καταστροφή για την Ελλάδα. Σε αυτήν την περίπτωση, η πραγματική και πιο υπαρξιακή απειλή για την ευρωζώνη είναι πολύ διαφορετική. Σε αυτό το σενάριο εκείνοι που γελούν τελευταίοι είναι οι Έλληνες.

Ας δούμε, όμως, αυτό το σενάριο.

Οι άμεσες επιπτώσεις από την αποχώρηση ή την εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη σίγουρα θα είναι ισοπεδωτικές. Θα ενταθεί η φυγή κεφαλαίου, θα πυροδοτηθούν η υποτίμηση και ο πληθωρισμός. Θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να γίνει επαναδιαπραγματεύσιμη η ονομαστική αξία όλων των υπαρχόντων συμβολαίων, φέρνοντας χρηματοοικονομικό χάος. Αυτό που ενδεχομένως να αποδειχθεί πολιτικά ολέθριο είναι πως μπορεί τελικά να απαιτηθεί περισσότερη λιτότητα, καθώς η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει πρωτογενές έλλειμμα, το οποίο θα πρέπει να εκμηδενιστεί εάν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ σταματήσουν να χρηματοδοτούν.

Αυτή η διαδικασία, όμως, θα οδηγήσει και σε σημαντική υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας (50 δραχμές για 1 ευρώ ποιος θα πάρει;). Παρ' όλα αυτά, έτσι θα τεθεί σε κίνηση μία διαδικασία προσαρμογής, που σύντομα θα οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό της οικονομίας και θα τη θέσει σε δρόμο βιώσιμης ανάπτυξςη. Πράγματι, ίσως υπάρξει εκτίναξη της ανάπτυξης, πιθανότατα για μεγάλη χρονική περίοδο, εάν υιοθετηθούν λογικές πολιτικές για την ανάκτηση της μακροοικονομικής σταθερότητας.

Ποια στοιχεία στηρίζουν αυτήν την υπόθεση; Ας δούμε τι έγινε σε χώρες που χρεοκόπησαν και υποτίμησαν τα νομίσματά τους και τις χρηματοοικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1990. Όλες αρχικά υπέφεραν με σοβαρή ύφεση, που όμως διήρκεσε για ένα ή δύο χρόνια. Ακολούθησε η ανάκαμψη. Η Νότιος Κορέα κατέγραψε εννέα έτη συνεχούς ανάπτυξης με μέσο ετήσιο ρυθμό 6%. Η Ινδονησία, η οποία υπέστη αλυσιδωτές χρεοκοπίες, οι οποίες οδήγησαν στην κατάρρευση σχεδόν κάθε τράπεζας της χώρας, την ίδια περίοδο αναπτύχθηκε ετησίως κατά 5%. Η Αργεντινή κατά 8% και η Ρωσία πάνω από 7%. Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν ότι υπάρχει ζωή και μετά τις χρηματοοικονομικές κρίσεις.

Βεβαίως, στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες. Ο χαμηλός λόγος των εξαγωγών ως ποσοστό του ΑΕΠ λέγεται ότι αποκλείει την πιθανότητα ανάκαμψης που να στηρίζεται στις εξαγωγές. Το επιχείρημα αυτό, όμως, δεν είναι ισχυρό, επειδή οι κρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε δραστικό επαναπροσδιορισμό της οικονομίας.

Η Ινδία, επί παραδείγματι, κατάφερε να διπλασιάσει τον λόγο των εξαγωγών ως προς το ΑΕΠ μέσα σε μία δεκαετία μετά την κρίση του 1991 και τον επαναδιπλασίασε την επόμενη δεκαετία χωρίς μεγάλη υποτίμηση.

Επιπλέον, η Ελλάδα θα υποστεί υποτίμηση γιγαντιαίων διαστάσεων. Μία τέτοια αλλαγή αδιαμφισβήτητα θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για εξαγωγές και θα μετατρέψει δραστηριότητες που μέχρι πρότινος δεν είχαν εμπορικό πλεονέκτημα σε εμπορικές ευκαιρίες. Ουδείς μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι αυτές οι εξαγωγές. Θα δημιουργηθούν, όμως, ισχυρά κίνητρα από τη σούπερ ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία, γεγονός που είναι αδιαμφισβήτητο.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι κατά τα μέσα του 2013 η ελληνική οικονομία ανακάμπτει, ενώ η υπόλοιπη ευρωζώνη παραμένει σε ύφεση. Ο αντίκτυπος στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία, που θα παλεύουν ακόμη με τη λιτότητα, θα είναι ισχυρός. Οι ψηφοφόροι των συγκεκριμένων χωρών θα αρχίσουν να παρατηρούν την επιτυχία της γειτονικής Ελλάδας, που όλοι μέχρι πρότινος περιφρονούσαν.

Θα αρχίσουν να διερωτώνται γιατί οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν το ελληνικό παράδειγμα και θα ενταθούν οι φωνές που θα τάσσονται υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, το ελληνικό παράδειγμα θα μπορούσε να αλλάξει θεμελιωδώς τα κίνητρα των χωρών να παραμείνουν στην ευρωζώνη, ειδικότερα εάν το οικονομικό περιβάλλον εξακολουθήσει να είναι δυσμενές.

Σε αυτό το σημείο, θα επηρεαστεί και η Γερμανία. Σήμερα η Γερμανία κάνει τα ελάχιστα για να παραμείνει ενωμένη η ευρωζώνη και μάλιστα με απροθυμία. Εάν, όμως, η έξοδος γίνει ελκυστική πρόταση για τα μέλη της ευρωζώνης, τότε η Γερμανία θα βρεθεί στο στόχαστρο. Θα της ζητηθεί να δείξει μεγαλοθυμία αντί για την τρέχουσα τσιγκουνιά ως ύστατη δοκιμασία για το πόσο πολύ εκτιμά την ευρωζώνη.

Η απάντηση μπορεί να ξαφνιάσει. Ο γερμανικός λαός μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσει ότι η ευρωζώνη προσφέρει στη χώρα όχι ένα, αλλά δύο «αλόγιστα προτερήματα»: χαμηλά επιτόκια, που είναι και ο παράδεισος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, και ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία καθώς δένεται με πιο αδύναμους εταίρους. Σε αυτήν την περίπτωση, η Γερμανία θα πρέπει να προσφέρει στους εταίρους της μία πολύ πιο ελκυστική συμφωνία για να τους κρατήσει στην ευρωζώνη.

Αυτό το σενάριο βρίθει ειρωνικών καταστάσεων. Η Ελλάδα, που τώρα θεωρείται ο παρίας που μολύνει την ευρωζώνη, θα είναι πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος για την επιβίωση του ευρώ εάν εκδιωχθεί. Εάν η έξοδος από την ευρωζώνη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ανάκαμψη στην Ελλάδα, τότε μπορεί να υπάρξει ο κίνδυνος μετάδοσης της… επιτυχίας. Η συνεχιζόμενη ελληνική τραγωδία μπορεί να έχει τελικά αίσιο τέλος για την Ελλάδα. Η τραγωδία, όμως, θα συνεχιστεί για την ευρωζώνη και ίσως για όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

*Ο Arvind Subramanian είναι senior fellow στο Peterson Institute for International Economics και συγγραφέας του Eclipse: Living in the Shadow of China’s Economic Dominance’.

ΠΗΓΗ: FT.com

Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.

______

Εκτός ευρώ με ελεγχόμενη υποτίμηση της δραχμής

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=140000&catid=13

Είναι πολύ καλύτερη αυτή η λύση για την Ελλάδα από τη συνταγή της λιτότητας της Γερμανίδας νοικοκυράς Α.Μέρκελ, εκτιμούν οι Financial Times.


''Πριν από 100 περίπου χρόνια, ένας νεαρός αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ επιχειρούσε να προσφέρει συμβουλές στους Ευρωπαίους ρυθμιστές για το ποια θα ήταν η καλύτερη ίσως διαχείριση των μεγάλων εξωτερικών χρεών τους. Υπήρχε, ισχυριζόταν, ένα όριο στα εθνικά περιθώρια εξυπηρέτησης χρέους. Όσοι περίμεναν παραπάνω πληρωμές θα απογοητεύονταν.

Επιπλέον, οι προσπάθειες των πιστωτών να επιμένουν σε πρόσθετες αποπληρωμές χρέους, θα μπορούσαν να γίνουν πολιτικά επικίνδυνες. «Αν τελικά το συμφωνήσουν», έγραφε σε έναν φίλο, «δεν είναι δυνατόν να τηρήσουν κάποιους από τους όρους και το αποτέλεσμα θα είναι γενική αταξία και αναταραχή παντού». Συνιστούσε έναν κύκλο ακυρώσεων χρεών μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, ένα πλάνο που, με μια μολυβιά, θα αφαιρούσε μεγάλο κομμάτι του προβλήματος. Αφού τον αγνόησαν οι πιστώτριες κυβερνήσεις, ο John Maynard Keynes παραιτήθηκε για να συγγράψει τις «Οικονομικές Επιπτώσεις της Ειρήνης».

Στην σημερινή Ευρώπη, βεβαίως, το παιχνίδι έχει αλλάξει εντελώς. Δεν είναι η Γερμανία που υποφέρει υπό αφόρητο δανειακό βάρος, αλλά οι Νότιοι εταίροι της στην ευρωζώνη.

Και τι συμβουλεύει η Γερμανία; Απάντηση: Την οικονομολογία της λιτότητας. Οι χώρες με μεγάλα κρατικά χρέη πρέπει να αυξήσουν τους φόρους και να κόψουν τις δαπάνες ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία. Στην Angela Merkel αρέσει να επαναλαμβάνει το μότο της Γερμανίδας νοικοκυράς: «Μακροπρόθεσμα, δεν μπορείς να τρως περισσότερα από όσα βγάζεις».

Κίνητρο στην γερμανική θέση είναι η πεποίθηση ότι η επίλυση του προβλήματος χρέους είναι αποκλειστική ευθύνη του δανειολήπτη. Ο Keynes, αντιθέτως, πίστευε ότι και ο πιστωτης και ο δανειολήπτης πρέπει να μοιραζονται το βάρος της προσπάθειας να βγάλουν τις οικονομίες από την τρύπα στην οποία μαζί τις έσπρωξαν.

Οι οικονομικές επιπτώσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής γίνονται όλο πιο ξεκάθαρες κάθε μέρα: Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, σε αντίθεση με τις Bric (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα), η Ευρώπη έχει ουσιαστικά σταματήσει να αναπτύσσεται, και δεν υπάρχουν σοβαρές ελπίδες να επιστρέψει η ανάκαμψη βραχυπρόθεσμα. Ούτε, όπως φαίνεται, έχουν λυθεί τα προβλήματα με τα χρέη. Αφού η εγγύηση για τα εθνικά χρέη είναι οι δυνατότητες των πολιτών να πληρώνουν φόρους, η ύφεση και η ανεργία υπονομεύουν την δυνατότητα εξυπηρέτησης χρεών και την εθνική αξιοπιστία στις αγορές κεφαλαίου, όπως φάνηκε ξανά αυτή την εβδομάδα, με τις αυξήσεις στα yields στις αγορές ομολόγων της νοτίου Ευρώπης.

Οι πολιτικές επιπτώσεις είναι τουλάχιστον χειρότερες. Οι συνομιλίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ελλάδα έχουν καταρρεύσει. Και ήταν αναμενόμενο: Καμία κυβέρνηση που δεσμεύεται σε "απείραχτη" λιτότητα δεν μπορεί να αντικρίσει τους ψηφοφόρους με εμπιστοσύνη.

Η Ελλάδα είναι ακραίο παράδειγμα; Οι κεντρώες κυβερνήσεις σε όλη την Μεσόγειο όλο και περισσότερο αντιμετωπίζονται από τους πολίτες ως ανίσχυρες. Δεν έχουν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, ούτε δυνατότητα να υποτιμήσουν, ούτε δικαίωμα να θέσουν ελέγχους κεφαλαίων. Εχουν περιορισμένες δυνατότητες να στηρίξουν τις εθνικές επιχειρήσεις τους που καταρρέουν και τώρα είναι και δεσμευμένες σε σφιχτή δημοσιονομική πολιτική.

Όταν ο συντηρητισμός αποτυγχάνει, έρχεται η ώρα να στραφούν οι πολίτες σε εκείνους που υπόσχονται να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, είτε είναι από την δεξιά είτε την αριστερά –οτιδήποτε εκτός από το μικρόψυχο κέντρο!

Αυτό είχε συμβεί στην δεκαετία του 1930. Αποτελεί ιστορική ειρωνεία ότι οι ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες μπόρεσαν να αποφύγουν το Μεγάλο Κραχ μετά την τραπεζική κρίση, οδεύουν τώρα προς το τυφλό αδιέξοδο που είχε οδηγήσει στον εξτρεμισμό σε εκείνη την προηγούμενη καταστροφή. Η γερμανική ιστορική μνήμη έχει έντονες εικόνες από τον υπερπληθωρισμό του 1920-23. Αλλά είναι αδύνατον να ξεχάσουμε ότι ήταν ο αποπληθωρισμός και το Μεγάλο Κραχ που ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία το 1933.

Ένα από τα μαθήματα της Ιστορίας είναι ότι στα εθνικά χρέη πρέπει να γίνεται διαχείριση με τρόπους που δεν καταστρέφουν ούτε την οικονομία ούτε τον χώρο του πολιτικού κέντρου. Η Ευρώπη φιλοξενεί κάποιους από τους καλύτερους -και πιο καλοπληρωμένους- οικονομικούς εμπειρογνώμονες στον κόσμο. Ας αφήσει τα ταλέντα τους να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις να πετάξουν τις στοίβες χαρτιά από τα γραφεία και να εφεύρουν τρόπους μείωσης χρέους χωρίς λιτότητα.

Αν αυτό σημαίνει δαπάνες σε έργα, χρηματοδοτούμενα εκτός ισολογισμών από κοινές εγγυήσεις ή υψηλότερους φόρους, ας γίνει έτσι. Αν σημαίνει σημαντική αναδιάρθρωση εθνικών χρεών που θα ανταλλαχθούν με "δεικτοποιημένα" χρεόγραφα ή αναπτυξιακά ομόλογα, ή περιόδους χάριτος μέχρι να επιστρέψει η ανάπτυξη, ας γίνει έτσι. Αν απαιτεί μετατόπιση τμήματος του βάρους της χρηματοδότησης χρέους σε παλαιότερες γενεές οι οποίες κατέχουν το χρέος, αυτό είναι ένα πολιτικό ζήτημα που πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί.

Θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στις χώρες της ευρωζώνης να αναπτυχθούν και πάλι. Για μια χώρα σε τόσο απελπιστική κατάσταση όπως η Ελλάδα, όμως, η συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ ώστε να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητά της, μοιάζει ως η καλύτερη επιλογή. Αλλά είναι προς το συμφέρον τόσο της Ελλάδας όσο και των πιστωτών της, η επακόλουθη υποτίμηση να είναι ελεγχόμενη. Δεν πρέπει να προσθέσουμε και τους νομισματικούς πολέμους στον μεγάλο σωρό από προβλήματα που ήδη έχουμε''.

_____

“Θα ''κλάψει'' 395 δις ευρώ η ευρωζώνη εαν βγει η Ελλάδα από το ευρώ

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=139987&catid=13

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα για την Ευρώπη, κατά τους Financial Times, θα είναι πως ''η μετάδοση της κρίσης θα γίνει ένα κανόνι που θα βάλει εναντίον της Ισπανίας''.


Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο: Στα 395 δισ. ευρώ το κόστος του Grexit

''Κίνδυνος μετάδοσης: Ο φόβος των αγορών από τότε που ξεκίνησε η κρίση χρέους της ευρωζώνης. Η έξοδος της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα θα φέρει αυτόν τον κίνδυνο στο επίκεντρο, και μάλιστα με τρόπο που ουδείς μέχρι σήμερα δεν είχε φανταστεί.

Η αποκαλούμενη Grexit θα θέσει υπό αμφισβήτηση τα τείχη προστασίας της ευρωζώνης -που πολλοί επενδυτές χαρακτηρίζουν ανεπαρκή- και θα ασκήσει τρομακτική πίεση στον τραπεζικό της κλάδο. Για τους περισσότερους στις αγορές, όμως, η βασική ανησυχία δεν αφορά τον άμεσο αντίκτυπο, αλλά κυρίως το παράδειγμα που θα θέσει η Ελλάδα για τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης.

«Η βασική ανησυχία κατά την άποψή μας δεν είναι κατ’ ανάγκην ο πρώτος αντίκτυπος, αλλά το τι συνεπάγεται για την αδιάσπαστη φύση της ευρωζώνης» αναφέρει ο Jim Reid της Deutsche Bank και συμπληρώνει: «Ειδικότερα, το τι θα συμβεί εάν στο μέλλον και άλλες χώρες της ευρωζώνης εξακολουθήσουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Οι επιπτώσεις, στο σύνολό τους μπορεί να μην γίνουν αισθητές αμέσως, καθώς πολλά μπορούν να συμβούν με τον καιρό. Η αποχώρηση της Ελλάδας μπορεί να είναι επικίνδυνο παράδειγμα, εάν οι άλλες οικονομίες συνεχίσουν να αποδυναμώνονται».

Το άμεσο κόστος κρίνεται ότι δεν θα είναι μικρό, δεδομένου ότι η Ελλάδα πιθανότατα θα κηρύξει στάση πληρωμών στο χρέος της. Χαρακτηρίζεται, όμως, διαχειρίσιμο.

Ο Νικόλαος Πανηγυρτζόγλου, της JPMorgan, εκτιμά ότι το άμεσο κόστος για την ευρωζώνη ανέρχεται στα 395 δισ. ευρώ - σε αυτά συνυπολογίζονται τα 240 δισ. ευρώ των πακέτων στήριξης για τη χώρα, τα 130 δισ. ευρώ του Target 2 με δανεισμό από κεντρικές τράπεζες άλλων χωρών της ευρωζώνης και 25 δισ. ευρώ από τον δανεισμό εμπορικών τραπεζών.

Το μεγάλο και αναπάντητο μέχρι τώρα ερώτημα είναι πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος μετάδοσης. Οι αρχές της ευρωζώνης επεδίωξαν τη δημιουργία νέων θεσμών, όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF), με μόνιμα και προσωρινά εργαλεία στήριξης αντιστοίχως, που συνδυαστικά έχουν δυνατότητα χρηματοδότησης ύψους 750 δισ. ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παράλληλα, έχει δείξει την ετοιμότητά της να στηρίξει τα κρατικά ομόλογα των χωρών της περιφέρειας όποτε κρίνεται απαραίτητο.

Παρ' όλα αυτά, πολλοί στις αγορές ανησυχούν μήπως, αν οι θεσμικοί δανειστές όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση χάσουν όλα τα χρήματα που εμπιστεύθηκαν στην Ελλάδα, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να στηρίξουν τη Ρώμη και τη Μαδρίτη. Το premium που πληρώνει η Ισπανία για να δανειστεί συγκριτικά με το γερμανικό επιτόκιο άγγιξε χθες νέο ρεκόρ, στις 481 μονάδες βάσης.

Πράγματι, οι ξένοι επενδυτές φαίνεται ότι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους. Τους τελευταίους εννέα μήνες, οι ξένοι επενδυτές πούλησαν ιταλικά κρατικά ομόλογα ύψους 200 δισ. ευρώ. Αντιστοίχως, για τα ισπανικά ομόλογα, οι πωλήσεις από ξένους επενδυτές άγγιξαν τα 80 δισ. ευρώ με βάση τις εκτιμήσεις της JPMorgan. Επισημαίνεται ότι ξένοι επενδυτές κατέχουν κρατικά ομόλογα των δύο χωρών συνολικά 800 δισ. ευρώ.

Δύο είναι τα πιθανά σενάρια: Το πρώτο είναι εκείνο της άτακτης χρεοκοπίας στην Ελλάδα και το πανδαιμόνιο που θα ακολουθήσει με μαζικές πωλήσεις ιταλικών και ισπανικών κρατικών ομολόγων. Το δεύτερο είναι λιγότερο καταστροφικό και αφορά μία τεράστια, συντονισμένη πολιτική δράση. Η ΕΚΤ θα θέσει και πάλι σε ισχύ το πρόγραμμα άμεσης αγοράς κρατικών τίτλων όπως επίσης και τη στήριξη των τραπεζών της ευρωζώνης. Θα πρέπει επίσης να ανακοινωθεί κάποια μορφή δημοσιονομικής ενοποίησης, που να αφορά μεταφορές από τις ισχυρές χώρες στις πιο αδύναμες.

Η κρίση θα αγγίξει πρώτα τις τράπεζες, των οποίων το κόστος χρηματοδότησης θα ενισχυθεί καθώς θα συρρικνώνεται η αξία των ομολόγων της περιφέρειας που παραμένει στην κατοχή τους. Η κατάσταση έγινε ακόμη πιο δύσκολη επειδή ορισμένες ισπανικές και ιταλικές τράπεζες χρησιμοποίησαν τα φθηνά δάνεια από την ΕΚΤ για να αγοράσουν εγχώριους κρατικούς τίτλους.

Ο τραπεζικός κόσμος, όμως, φαίνεται διχασμένος από το πόση αναστάτωση θα φέρει η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ο Stuart Gulliver, διευθύνων σύμβουλος της HSBC, υποστήριξε την προηγούμενη εβδομάδα ότι «η ευρωζώνη θα επιβιώσει αλώβητη».

Οι τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι ως προς την προετοιμασία του χρηματοοικονομικού κλάδου έχουν γίνει όλα όσα μπορούσαν να γίνουν. Πολλές τράπεζες έχουν μειώσει την έκθεσή τους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της περιφέρειας. Έχουν δημιουργηθεί σχεδιασμοί εκτάκτου ανάγκης ώστε να μπορέσουν οι τράπεζες να αντεπεξέλθουν με την εισαγωγή της δραχμής εντός 24 ωρών.

«Υπάρχουν δύο βασικά θέματα» αναφέρει ο Piers Le Marchang, της Nomura, και συμπληρώνει: «Κανείς δεν ξέρει ποια όπλα θα βγάλει η Ε.Ε. από τη φαρέτρα της και δεν ξέρουμε τι θα πράξει η Ελλάδα, η οποιαδήποτε άλλη χώρα, ως προς την αλλαγή της νομοθεσίας, αν θα υπάρξουν έλεγχοι στο συνάλλαγμα ή άλλα μέτρα που θα εμποδίσουν την πληρωμή μας».

«Βασικά, είναι μία τεράστια παρτίδα στο σκάκι, όπου είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς πέρα από την επόμενη κίνηση», προσθέτει.

Οι τράπεζες προετοιμάζονται για μία περίοδο με προβλήματα στην παροχή ρευστότητας ακόμη και στην περίπτωση ελεγχόμενης εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, καθώς το κόστος δανεισμού θα ενισχυθεί και θα υπάρξουν περιορισμοί στη ροή του συναλλάγματος.

«Είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζει κανείς ότι μπορεί να περιοριστεί ο αντίκτυπος», αναφέρει ανώτατο στέλεχος βρετανικής τράπεζας και συμπληρώνει: «Από τη στιγμή που η Ελλάδα αποχωρήσει ή χρεοκοπήσει, τότε η μετάδοση της κρίσης θα γίνει ένα κανόνι που θα βάλει εναντίον της Ισπανίας».

Οι τράπεζες δηλώνουν ότι οι εποπτικές αρχές, το τελευταίο διάστημα, διεύρυναν τις απαιτήσεις τους και τους ζήτησαν να προετοιμαστούν όχι μόνο απέναντι στην ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη, αλλά και στην πλήρη κατάρρευση της ένωσης. «Πριν από πέντε ή έξι εβδομάδες οι απαιτήσεις διευρύνθηκαν» αναφέρει ένας τραπεζίτης και συμπληρώνει: «Ειλικρινά όμως, δεν χρησίμευσε πολύ».

Οι τραπεζίτες παραπονούνται ότι οι εποπτικές αρχές και οι αξιωματούχοι δεν έπραξαν αρκετά για να παράσχουν απαντήσεις ως προς αβεβαιότητες που παραμένουν - πώς θα επαναπροσδιοριστεί η ονομαστική αξία των συμβολαίων και σε ποιο βαθμό θα πυροδοτηθούν σημαντικές ρήτρες με αρνητικό αντίκτυπο. Υποστηρίζουν, πάντως, ότι δεδομένων των υφιστάμενων περιορισμών έχουν προετοιμαστεί όσο το δυνατόν περισσότερο.

Ο κ. Le Marchant υποστηρίζει: "Η μεγάλη μου ανησυχία είναι η πλήρης έλλειψη προετοιμασίας για την παγκόσμια πραγματική οικονομία, για τον αντίκτυπο στις υπηρεσίες και τα προϊόντα".


_____

Μία έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος”

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=140104&catid=13&la=1

Αυτό δήλωσε σήμερα ο οικονομικός διευθυντής της μεγάλης γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας Allianz

Ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα προκαλούσε ντόμινο και πρέπει "να αποφευχθεί με κάθε κόστος" δήλωσε ο οικονομικός διευθυντής (chief financial officer) της μεγάλης γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας Allianz Όλιβερ Μπέτε, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματά της για το πρώτο τρίμηνο, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Financial Times.

 Ο κ. Μπέτε είπε ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα, ενώ αναφερόμενος στη νευρικότητα που δείχνουν οι αγορές, δήλωσε: "Αναμένουμε περαιτέρω σοκ πριν ηρεμήσει τελικά η κατάσταση. . . παραμένουμε πολύ προσεκτικοί".

 Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η Allianz ανησυχεί επίσης για την "κρίσιμη" κατάσταση στην Ισπανία.

 Η Allianz είναι η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρία στην Ευρώπη και ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές στις αγορές, καθώς διαχειρίζεται ενεργητικό πάνω από 1,6 τρισ. ευρώ. "Αναμένουμε ακόμη ότι η κρίση χρέους θα υποχωρήσει με αργό ρυθμό στη διάρκεια του έτους, καθώς οι αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής θα εφαρμόζονται, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις υπερχρεωμένες χώρες θα προχωρούν, η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών θα συνεχίζεται και τα μέτρα της ΕΚΤ θα αποδεικνύονται αποτελεσματικά για την αποτροπή μίας πιστωτικής κρίσης" δήλωσε το στέλεχος της Allianz.

_____

Σόϊμπλε : Η λέξη επαναδιαπραγμάτευση δεν είναι στο λεξιλόγιό μου

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=140028&catid=13&la=1

"Δεν μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε" το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα, δήλωσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

"Πρόκειται για ένα πρόγραμμα βοήθειας που προετοιμάσθηκε με πολύ λεπτομερειακό τρόπο και δεν μπορούμε να το επαναδιαπραγματευθούμε", τόνισε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο ραδιοφωνικό δίκτυο Deutschlandfunk, μία ημέρα μετά την οριστική αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης στην Ελλάδα και πρόσθεσε:

"Η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη να δεχθεί την βοήθεια" που της προτείνεται. "Εκείνοι που θα επικρατήσουν στις εκλογές θα πρέπει να αποφασίσουν εάν αποδέχονται ή όχι τους όρους".

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας επανέλαβε ότι οι Ευρωπαίοι επιθυμούν την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αλλά αυτό εξαρτάται "από την κυρίαρχη απόφαση του ελληνικού λαού".

"Το να κάνουμε προβλέψεις για το τι θα επιλέξει η Ελλάδα δεν βοηθά", ανέφερε ο Σόιμπλε, ο οποίος είχε ωστόσο τροφοδοτήσει την περασμένη εβδομάδα τις ανησυχίες δηλώνοντας ότι η ευρωζώνη "μπορεί να αντέξει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη".

Χθες το βράδυ, η καγκελάριος της Γερμανίας Αγγελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ εξέφρασαν, κατά τη διάρκεια της κοινής τους συνέντευξης Τύπου στο Βερολίνο, την επιθυμία τους "η Ελλάδα να παραμείνει στη ευρωζώνη". Και οι δύο δήλωσαν έτοιμοι να αναζητήσουν νέα "μέτρα για την ανάπτυξη" για να βοηθηθεί η χώρα.