Γυναίκα Κριός

Γυναίκα Κριός

Ο πεζογράφος Αρης Σφακιανάκης ζει το δικό του «Sex and the City» και βγάζει αστρολογικά πορίσματα

Γνώρισα τη Χαρά σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Γεμάτος αντιφάσεις και διβουλία, στεκόμουν αμφίγνωμος ανάμεσα στην ποίηση και τη δημοσιογραφία. Περνούσα ατέλειωτες λευκές νύχτες, στριφογυρνώντας νευρικά στο κρεβάτι, ανίκανος να πάρω μια απόφαση για το μέλλον μου. Η ποίηση ενσάρκωνε μέσα μου την αγάπη για το ιδανικό και το ιδεώδες. Ομως και η δημοσιογραφία υποσχόταν πολλά - δολοπλοκίες και ίντριγκες με φόντο μια βίλα στην Εκάλη. Η Χαρά ήταν Κριός. Μπήκε σαν θύελλα στη ζωή μου και παρέσυρε στο διάβα της τη μιζέρια και την αναποφασιστικότητά μου. Τη γνώρισα μια νύχτα ανοιξιάτικη, σ' ένα μπαρ κοντά στη Νομική, σ' ένα πάρτι που έδινε για τα γενέθλιά της. Μου έκανε εντύπωση, θυμάμαι, η υπερβολική ζωντάνια της - έμοιαζε με πίνακα του Ροσέτι που έχει αρπάξει φωτιά. Ισως σ' αυτήν την εικόνα να συνέβαλαν τα κατακόκκινα μαλλιά της, που έπεφταν ανεμπόδιστα στη μαύρη τουαλέτα της. Είχε πράσινα μάτια που σπιθοβολούσαν, μαρτυρώντας άτομο υπερβατικό που αγωνίζεται για τις ιδέες του με πίστη, χωρίς να φοβάται στο ελάχιστο την ήττα.

Οι κινήσεις της -τραμπαλιζόταν πέρα δώθε μ' ένα ποτό στα χέρια, που κάποιοι τολμητίες φρόντιζαν ν' ανανεώνουν διαρκώς- πρόδιδαν μια σεξουαλικότητα βακχίδος ή έστω χύτρας ταχύτητας εν βρασμώ. Με σκλάβωσε με την πρώτη ματιά. (Ο ελαφρός στραβισμός της προσέδωσε ρινίσματα πόθου στην ήδη καλπάζουσα φαντασία μου.) Γίναμε εραστές το ίδιο εκείνο βράδυ, στις ρυπαρές τουαλέτες του μαγαζιού, ενώ κάποιοι με ουροδόχο κύστη έτοιμη να εκραγεί χτυπούσαν μανιασμένα την πόρτα. (Ηταν άλλες εποχές τότε· οι τουαλέτες των μπαρ εκτελούσαν και χρέη κρεβατοκάμαρας, έστω μιας όχι και τόσο σχολαστικής καθαριότητας.) Ζήσαμε μαζί ένα φεγγάρι. Σ' αυτό το διάστημα η Χαρά πρόλαβε να στήσει μια επιχείρηση καταδύσεων στην Αλόννησο, να μετατρέψει έναν οικογενειακό ξενώνα σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων, να προγραμματίσει ένα ταξίδι μας στην Καραϊβική (που δεν έγινε ποτέ) και να με γνωρίσει στους γονείς της (που κούνησαν με απόγνωση το κεφάλι).

Διάβαζε βιβλία του Σκοτ Πεκ («Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος» και «Οι άνθρωποι του ψεύδους»), καθώς κι εκείνου του συγγραφέα που κάθισε κι έκλαψε στις όχθες του ποταμού Πιέδρα. Ακουγε τραγούδια της δεκαετίας του '80 κι έβλεπε ταινίες της ρωσικής πρωτοπορίας ανάκατες με υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ. Ηταν αδύνατο να την παρακολουθήσω. Στο κρεβάτι περνούσε με μεγάλη ευκολία από το ινδουιστικό Κάμα Σούτρα στο βουδιστικό Τάντρα και από τον μινιμαλισμό του Ζεν στον πλουραλισμό των σεξομάγαζων. Με κούρασε γρήγορα κι αναγκάστηκα ν' αποχωρήσω από τη σχέση - όχι χωρίς κάποια δυσκολία, είν' αλήθεια. Της οφείλω ωστόσο χάρη, γιατί μ' έκανε να βγω απ' το δίλημμά μου. «Τι ποίηση και δημοσιογραφία μου λες!» έκανε μ' αποστροφή όταν της εξέθεσα τον προβληματισμό μου. «Γράψε κανένα μπεστ σέλερ να 'κονομήσεις». Ετσι είναι ο Κριός, ξέρει πάντα το καλύτερο - για τους άλλους.