Μια μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εγχειρίδιο ερωτικής αστρολογίας. Ιδανική ευκαιρία να βρω επιτέλους ποιο ζώδιο μου ταιριάζει, σκέφτηκα. (Είμαι Υδροχόος, για να καταλαβαινόμαστε.) Οι πρώτες σελίδες ήταν απογοητευτικές. «Ξεχάστε τον Σκορπιό, αν θέλετε να επιβιώσετε», είχε γράψει ο μετρ του ζωδιακού. «Προσπεράστε τάχιστα τον Λέοντα». «Με Παρθένους ποτέ». «Οι Αιγόκεροι απάδουν του χαρακτήρα σας». «Οι Καρκίνοι παραείναι γλυκεροί για τα γούστα σας». «Οι Ταύροι ανιαροί». «Οι Τοξότες άστατοι». «Οι Ιχθύες ζοφεροί». «Οι Κριοί τρελοί Κεφαλονίτες». Είχα αρχίσει να απελπίζομαι. Κανένα ζώδιο δεν φαινόταν να εναρμονίζεται με το δικό μου. Να λοιπόν γιατί δεν μπορώ να σταυρώσω σχέση, σκέφτηκα. Δεν φταίω εγώ και οι ιδιοτροπίες μου. Φταίει το ότι είμαι εκ φύσεως ασύμβατος με άλλα πλάσματα του ουράνιου θόλου. Συνέχισα ωστόσο το ξεφύλλισμα, ώσπου έφτασα στους Διδύμους. «Το τέλειο ερωτικό σας ταίρι», είχε αποφανθεί ο γκουρού της αστρολογίας. Και είχε καταλήξει: «Αναζητήστε αμέσως την αδελφή ψυχή.
Η ευτυχία σάς περιμένει στο πρόσωπο μιας Διδύμου». Αρχισα αμέσως το ψάξιμο και δεν άργησα να τη συναντήσω ένα βράδυ με πανσέληνο - γεγονός που βιάστηκα να χαρακτηρίσω καρμικό, κατάδηλη εύνοια της τύχης, σημάδι εξ ουρανού. Σέρβιρε ποτά σ' ένα μπαρ στο Χαϊδάρι. Είχε κάτασπρη επιδερμίδα και μακριά σγουρά μαλλιά που τύλιξαν αμέσως την ψυχή μου σαν πλοκάμια της Μέδουσας. Την ερωτεύτηκα ακαριαία και άρχισα το παραμύθιασμα. (Συγγνώμη, το φλερτ ήθελα να πω.) Αποδείχτηκε γρήγορα ότι η Μαριάνθη ήταν παντρεμένη με τον ιδιοκτήτη του μπαρ. «Μα το ζώδιό σου λέει ότι προτιμάς τις περιπέτειες από τη σιγουριά», διαμαρτυρήθηκα. «Οφείλεις να χωρίσεις», επέμεινα. «Γιατί; Για να μπλέξω μαζί σου;» με χλεύασε ήρεμα. Υστερα μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε σπουδάσει ηθοποιός. «Μα το ζώδιό σου λέει ότι ανυψώνεις τη σκέψη στις υψηλότερες σφαίρες του πνεύματος! Κι εσύ δηλώνεις ηθοποιός!» γκρίνιαξα. «Οι ηθοποιοί, ως γνωστόν, είναι κενοί πνευματικού περιεχομένου».
«Οχι όλοι», αντέτεινε εκείνη. Στη συνέχεια μου είπε ότι δεν μπορούσε να κάνει απιστίες και ότι όφειλε να τιμήσει το στεφάνι της. «Μα αυτό είναι εξωφρενικό!» εξεγέρθηκα. «Το ζώδιό σου λέει ότι ενδιαφέρεσαι πολύ λίγο για τη συμβατική ηθική και τα στερεότυπα». «Θέλω να κάνω παιδιά», είπε. Τότε έκανα πάσο. Δεν το έβαλα ωστόσο κάτω. Δύο χρόνια την πολιορκούσα τη Μαριάνθη. Είχα μάθει απέξω κι ανακατωτά το Χαϊδάρι. Ωσπου τελικά εκείνη ενέδωσε στους ψιθύρους του έρωτά μου και ήρθε ένα σούρουπο στο σπίτι μου. «Εύγε!» της είπα περιχαρής. «Αποφάσισες επιτέλους να δικαιώσεις το ζώδιό σου, που λέει ότι προτιμάς την περιπέτεια από τη σιγουριά». «Κάνεις λάθος», μου είπε. «Απλώς αποφάσισα να χωρίσω με τον άντρα μου και να μείνω μαζί σου. Θέλω να γίνεις εσύ ο πατέρας των παιδιών μου». Ακόμα τρέχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου