Η οικογένεια δεν απέφυγε τον πόλεμο...

Η οικογένεια δεν απέφυγε τον πόλεμο...

Της Μαριας Δεληθαναση

Η οικογένεια Νατζαφί, πριν φθάσει να πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει στην Ελλάδα, ήταν μια καλοστεκούμενη αστική οικογένεια της επαρχίας Γκαζνί στο Αφγανιστάν. Ο πατέρας ήταν διευθυντής σχολείου, ο αδελφός της γυναίκας του δάσκαλος στο ίδιο σχολείο και στενός συγγενής τους γνωστός πολιτικός του κόμματος Ουαχντάτ Ισλαμί (Χαζάρων σιιτών), αυτοεξόριστος στο Ιράν. Στην επαρχία Γκαζνί εδώ και χρόνια βασιλεύουν ο φόβος και το αίμα. Την ημέρα επιχειρούν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ και το βράδυ εκδράμουν οι Ταλιμπάν. Οι δεύτεροι, μεταξύ άλλων εγκλημάτων, είχαν σφαγιάσει την περίοδο της παντοκρατορίας τους το 2004 τους δασκάλους που τολμούσαν να διδάσκουν τα κορίτσια. Τότε δολοφονήθηκε ο κουνιάδος του κ. Νατζαφί. Ο δεύτερος τράπηκε σε φυγή με την οικογένειά του. Στη διάρκεια της 5χρονης παραμονής στο Ιράν, η οικογένεια ζούσε υπό τον συνεχή φόβο των φρικτών ιρανικών μυστικών υπηρεσιών αλλά και της απειλής που δημιουργούσε η σχέση με το κόμμα Ουαχντάτ Ισλαμί.

Η πορεία από το Ιράν στην Ευρώπη κράτησε αρκετούς μήνες μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο, οπότε η οικογένεια αποβιβάστηκε με δουλεμπορικό στη Μυτιλήνη και κατέληξε στο Κέντρο Κράτησης Παγανής απένταρη (αφού οι φήμες μιλούν για κόστος ταξιδιού 15.000 δολάρια) και εξουθενωμένη. Στην Αθήνα βρέθηκε να κατοικεί σε διαμέρισμα του κέντρου, μαζί με άλλες δύο οικογένειες, πληρώνοντας για στέγη 150 ευρώ τον μήνα. Με την άφιξή του στην Αθήνα ο κ. Νατζαφί πήγε στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, προκειμένου να υποβάλει αίτημα για πολιτικό άσυλο. Οσοι έχουν διαβάσει τον φάκελό του δηλώνουν ότι τα στοιχεία πιστοποιούν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι πρόκειται για κλασική περίπτωση πολιτικού πρόσφυγα. Κι όμως, η πρόσβαση στο Τμήμα Αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη δεν στάθηκε δυνατή. Αν έως πριν από μερικούς μήνες το παραπεμπτικό από το ΕΣΠ διασφάλιζε την πρόσβαση, τους τελευταίους μήνες αυτό έχει αλλάξει και η κατάσταση των προσφύγων έχει επιδεινωθεί.

Ζούσαν από το συσσίτιο της Εκκλησίας

Ο πατέρας για να πληρώσει το ενοίκιο πουλούσε ό,τι έβρισκε, στο παζάρι του σιδηροδρομικού σταθμού στα Πατήσια. Η οικογένεια έτρωγε στο συσσίτιο της Εκκλησίας στην οδό Φυλής. Με διαψευσμένη κάθε ελπίδα, πλέον, σκέφτονταν να προχωρήσουν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Προχθές το βράδυ, επιστρέφοντας τα παιδιά από βόλτα, νόμιζαν ότι βρήκαν κάποιο παιχνίδι. Ενθουσιασμένο το αγόρι άνοιξε τη σακούλα, έπιασε το ρολόι και...

«Η οικογένεια προσπάθησε να ξεφύγει από έναν πραγματικό πόλεμο και βρέθηκε σ’ έναν ακήρυχτο πόλεμο», δήλωσε ο υφ. Προστασίας του Πολίτη κ. Σπύρος Βούγιας. Το κράτος υποσχέθηκε στην οικογένεια καθεστώς επικουρικής προστασίας, στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ταξιδιωτικά έγγραφα. Ομως ο πατέρας αρνήθηκε. Ενιωσε η πρόταση να τον προσβάλλει. «Είμαι πρόσφυγας», είπε. «Το ξέρω καλά. Δεν δέχομαι κάτι άλλο». Το υπ. Υγείας αύριο θα συνεδριάσει σχετικά. Αλλά για πόσο καιρό θα προσφερθεί στέγη; Η Ελλάδα δεν διαθέτει δομές για μόνιμη προστα